Ay ışığından salınan hüzün…
Ortasında yar/a,
Kokusunda ayrılık var…

Gecenin simsiyahında,
Yağmurlar düşüyor avuçlarıma…
Bir hayal satıyorum,
Sahipsiz yarınlara…
Ve bir düş uzatıyorum,
Geceyi saran sorgulara…

Camların ardından karanlığa uzanan,
Yorgun ve ürkek bakışlarla…
Ümitlerimi salıyorum,
Ay ışığının yansımasından,
Yüreğime sızan ışıklarla…

Yıldızlar kayıyor içimin göklerinden…
Sökülüyor toprağından zaman…
Gözyaşına katıklanan hüzün,
Sessiz çığlıklarla yırtıyor,
Gecenin uykudaki suskusunu…

Hıçkırıklar boğuyor,
Yalnızlığın korkusunu…
Zayıf bir isyan zorluyor,
Hapsedildiği kuytusunu…
Cama vuran damlalar coşturuyor,
Göz pınarlarının acı suyunu…

Kanat taktığım dualarım,
Sema kapıları vururken;
Samimiyet rüzgarları,
Tövbe yağmurları,
Ve teslimiyet bayraklarıyla…

Açıl ey gök!
Saçılsın umutlar…
Sağanaklar ıslatsın,
Yangınlara kattığım yüreğimi…
Söndürsün;
Yitik sevdanın boşluğunda oluşan,
Alevlerin közünü…

Açıl ey gök!
Saçılsın Rahmet…
Dolsun iliklerime kadar,
Altında ıslandığım huzur…
Sarsın çepeçevre,
Karanlığın hüznünü…
Ve örtsün yalnızlığın yaktığı, yıktığı,
Enkazın üstünü…

Ay ışığından salınan hüzün…
Ortasında yar/a,
Kokusunda ayrılık var…

Alıntı...

çok güzelmiş paylaşım için sağl