Ümidimin
Ümitsizliğe dönüştüğü
Yitik zamanın kol gezindiği
Yürek yanışlarımın dışa vurumun da
Sancılı yaraların merhemi
Ve tüm bunlara sebebiyet veren
Bil ki

SENSİN!

Bir kış günü bulmuştum seni
Pencere önünde içeri alınmayı bekleyen
Bir kuş gibi ürkekti yüreğim

Sanki hiç kaybetmemiştim seni
Birden görüverdim yıllar değiştirememişti
O narin benliğini

Hep naif
Hep hanım
Hep sessiz
Hep sakindin
Hep zariftin

Sen her şeyden bir fazla
Gönlümün sahibesisin..
Bilir misin?


Hamit Aydoğmuş