Birtek dileğim var: mutlu ol(ma)..
insanı mutluluk küçültüyor
beni acılar büyüttü...

tanıdığın her insana memnun ol ve gülümse
ben her tanıdığımdan seni saklıyacağım nasıl olsa...


yüzümde gazelhan bir eylül..
seni tanıdığıma veyl olsun!

kahramanca gittin; kahraman bir kente.
elinde katliamımın savunması..
öyleyse unut beni kahraman ol!

biz ne zaman katır dışkısından arpa tanesi ayıtlarız beraber
biz ne zaman çarığımızı nimet sayıp geveriz!!
ve yaralarımıza saçlarımızı basarız büyütmek yerine
o zaman anlarız
bir insanı sevmek demek ona hamile kalmaktır!

hala ana dilimizde bağışlamayı öğrenemediysek birbirimizi
bir kürt kürtçe isyan edince neden aynı vatanın perverleri oluyoruz ki?

inananlar ancak kardeşti
ve sen gideli aylar oldu..

memleketimde anarşi..
kalbimde depremler......
seni acıyacağım için bağışlayacağım hiç aklıma gelmezdi,sevgili!

taşa tutulan tüm halk otobüslerinde
en arka koltukta annesini kaybetmiş korku dolu çocuğundum senin!

ve yılan bin yaşına girdi...

sen anahaber bültenleri yerine yağan karı izle ve şükret...
ben istanbulda..
tüm kavgaların içinde yumruğumdan sızan kanla
"durun kalabalıklar bu gittiğiniz yol,çıkmaz!"diye susuyorum
tüm nağmert bağırışların arasında
mertçe susuşum çığlık oluyor çünkü...

ancak uykularında melek gibisin...
uyandığında bu halka benziyorsun
hani şu hakkını haksız tapınmalarda arayan halkıma...
istiklal marşı öleli Akif te öldü!
Kahraman değil ya!
yok onun da bir anıtkabri nasılolsa!

her sevdiğim insan ben de bir ölüsünü bıraktı
ama seni öldürmedim
acılar içinde aşkıma sığındığın günleri unuttun ya!
Kahramansın artık...
dokuz köyde senin olsun...

ben kovulan hanedanımın kahrolmuş son halifesi!
dün dünya beni arkadan vurdu
bugün de sen!

kardeşin kalabilir miyim demiştin,giderken...
kalabilirsin...
kabil de habilin karnını deşerken kardeşti(!) nasıl olsa!

birtek dileğim var mutlu olma
mutluluk küçültüyor adamı
beni acılar büyüttü...