Cihannur
08-30-2014, 01:34
Cengiz Özdemir
http://s25.postimg.org/xsv52p867/cengiz_ozdemir.jpg (http://postimage.org/)
Milletin Adamı
Dün Çankaya'daki devir teslim töreninde o günleri tekrar hatırladım.
Geçmiş, gözümün önünden buğulu bir film şeridi gibi akarken, özellikle Pınarhisar Cezaevi günleri ve mahkûmiyetinin ilk günü cam gibi bir parlaklık, keskinlik ve berraklıkla sürekli gözümün önünde canlanıyor.
O gün, muhtar bile olamaz diyerek kalemini kırdıkları gencecik bir siyasinin peşinde anlam veremedikleri akıl almaz kalabalıklar ve etrafında ise inanılmaz bir coşku ve heyecan hâleleniyordu.
Mevkinin, makamın anlamını iyice yitirdiği o gün, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür A.Ş. genel müdürüydüm.
Hayatımda sadece o gün bir cezaevine ziyareti aşan özel bir izinle içeri girmiştim.
Cezaevi günlerinde refakat amacıyla yanında yatacak koğuş arkadaşı mahkûm Hasan Yeşildağ, kardeşi Zeki Yeşildağ ve Erhan Şenol ile içerideydik.
O gün koğuştan önce ilk girilen küçücük odada yine küçücük bir müdür masası ve sandalyesi vardı.
O sandalyeye oturması için yer gösterdim; isteksizce oturdu.
Odadaki herkes hüzünlü, hava kurşun gibi dedikleri cinsten ağırdı.
Hepimizin gözü onun üzerindeydi.
O her zaman ve her durumda hislerini saklamayan bir karaktere sahip olsa da, yine her zaman ve her durumda gizleyemediği aynı tevekkül hâli içinde olurdu.
Bugün Çankaya'da da, zaman içinde değişen hiçbir şey olmadığını, tepeden tırnağa aynı tevekkül hâli içinde olduğunu görüyorum.
Oysa bir faniye nasip olmayacak bir hayat çizgisine sahip olduğuna ve bu çizginin herhangi bir yerinde her zaman özellikle karakteri ile temayüz ettiğine yakinen tanığım.
O gün Pınarhisar'dan ayrılırken gece duvarın dibinde ağlayan biri dikkatimizi çekmiş ve dönüp teskin etmiştik.
Çankaya Köşkü'nden ayrılırken yine gözyaşı döken biri çıktı karşıma ama bu kez dökülenler sevinç gözyaşlarıydı...
Ve Milletle savaşanlar...
Devlet Bahçeli, bu sefer de doğru olanı yaptı.
Madalyonun diğer tarafı ise bildiğiniz gibi...
CHP Meclis Grubu kendine yakışanı yaptı.
Bu kadarını CHP'den bile beklemezdim.
Bunlar, ne düğün evi biliyorlar, ne yas evi...
Örf, âdet, gelenek ya da iç tüzük, tüzük, anayasa hak getire.
Onlara göre millet de kimmiş?
Türkiye Cumhuriyeti 12. Cumhurbaşkanı'nı seçti; halk tarafından seçilen 1. Cumhurbaşkanı'nı.
21.000.000 kişi oyuyla seçimi belirledi.
Beylerin hiçbiri umurlarında değil.
CHP yöneticileri milletin oyunu uygun bulmamışlar.
Millet buyurdukları gibi, tıpış tıpış gidip Ekmek için Ekmeleddin dememiş.
12 yıl geride kaldı.
Hâlâ en ufak bir gelişme, bir normalleşme emaresinin izi bile yok!
Yine siz doğrusunuz(!), yine millet yanlış(!)
Yeter artık.
Her şeyin bir sınırı olmalı.
Her seçimde, her sandıkta bedel ödemekten bıkmadınız mı?
Artık öğrenin:
Milletle savaşılmaz!
Kaynak (http://www.aksam.com.tr/yazarlar/cengiz-ozdemir/milletin-adami/haber-334864)
Akşam 29.08.2014
http://s25.postimg.org/xsv52p867/cengiz_ozdemir.jpg (http://postimage.org/)
Milletin Adamı
Dün Çankaya'daki devir teslim töreninde o günleri tekrar hatırladım.
Geçmiş, gözümün önünden buğulu bir film şeridi gibi akarken, özellikle Pınarhisar Cezaevi günleri ve mahkûmiyetinin ilk günü cam gibi bir parlaklık, keskinlik ve berraklıkla sürekli gözümün önünde canlanıyor.
O gün, muhtar bile olamaz diyerek kalemini kırdıkları gencecik bir siyasinin peşinde anlam veremedikleri akıl almaz kalabalıklar ve etrafında ise inanılmaz bir coşku ve heyecan hâleleniyordu.
Mevkinin, makamın anlamını iyice yitirdiği o gün, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür A.Ş. genel müdürüydüm.
Hayatımda sadece o gün bir cezaevine ziyareti aşan özel bir izinle içeri girmiştim.
Cezaevi günlerinde refakat amacıyla yanında yatacak koğuş arkadaşı mahkûm Hasan Yeşildağ, kardeşi Zeki Yeşildağ ve Erhan Şenol ile içerideydik.
O gün koğuştan önce ilk girilen küçücük odada yine küçücük bir müdür masası ve sandalyesi vardı.
O sandalyeye oturması için yer gösterdim; isteksizce oturdu.
Odadaki herkes hüzünlü, hava kurşun gibi dedikleri cinsten ağırdı.
Hepimizin gözü onun üzerindeydi.
O her zaman ve her durumda hislerini saklamayan bir karaktere sahip olsa da, yine her zaman ve her durumda gizleyemediği aynı tevekkül hâli içinde olurdu.
Bugün Çankaya'da da, zaman içinde değişen hiçbir şey olmadığını, tepeden tırnağa aynı tevekkül hâli içinde olduğunu görüyorum.
Oysa bir faniye nasip olmayacak bir hayat çizgisine sahip olduğuna ve bu çizginin herhangi bir yerinde her zaman özellikle karakteri ile temayüz ettiğine yakinen tanığım.
O gün Pınarhisar'dan ayrılırken gece duvarın dibinde ağlayan biri dikkatimizi çekmiş ve dönüp teskin etmiştik.
Çankaya Köşkü'nden ayrılırken yine gözyaşı döken biri çıktı karşıma ama bu kez dökülenler sevinç gözyaşlarıydı...
Ve Milletle savaşanlar...
Devlet Bahçeli, bu sefer de doğru olanı yaptı.
Madalyonun diğer tarafı ise bildiğiniz gibi...
CHP Meclis Grubu kendine yakışanı yaptı.
Bu kadarını CHP'den bile beklemezdim.
Bunlar, ne düğün evi biliyorlar, ne yas evi...
Örf, âdet, gelenek ya da iç tüzük, tüzük, anayasa hak getire.
Onlara göre millet de kimmiş?
Türkiye Cumhuriyeti 12. Cumhurbaşkanı'nı seçti; halk tarafından seçilen 1. Cumhurbaşkanı'nı.
21.000.000 kişi oyuyla seçimi belirledi.
Beylerin hiçbiri umurlarında değil.
CHP yöneticileri milletin oyunu uygun bulmamışlar.
Millet buyurdukları gibi, tıpış tıpış gidip Ekmek için Ekmeleddin dememiş.
12 yıl geride kaldı.
Hâlâ en ufak bir gelişme, bir normalleşme emaresinin izi bile yok!
Yine siz doğrusunuz(!), yine millet yanlış(!)
Yeter artık.
Her şeyin bir sınırı olmalı.
Her seçimde, her sandıkta bedel ödemekten bıkmadınız mı?
Artık öğrenin:
Milletle savaşılmaz!
Kaynak (http://www.aksam.com.tr/yazarlar/cengiz-ozdemir/milletin-adami/haber-334864)
Akşam 29.08.2014