“Hâlâ”d‎r Arad‎ً‎n!..

Sana k‎rg‎n olmak isterdim zaman zaman... Sana kı‎rıg‎n olmayı‎ hakedecek kadar hukukum olmas‎ın‎ yani üstünde!

Ve; “Unuttuًumu zannetme” diyemeyeceًin mesafelerde olmak isterdim sana...
Yani; beni “unutma ihtimalinin” bile olamayacaً‎k mesafelerde!

Bilirim, seversin beni.
“Bilirim” sadece, çünkü ِyle sِöylersin!..
Ama soluyamam... Ama dokunamam... Ama ya‏ayamam...
Bilirim, seversin beni;
Odandaki lamban‎n açma anahtar‎na ili‏tirdiًin bir kartpostal gibi!..

Ben, güze bakan aًğaçlar gibi meyvelerimi dِökmeye baş‏lasam dibime...
Ve ben de “senin gibi” sevmeye ba‏lam‎‏sam art‎k...
Ve ben de sana demeye ba‏lam‎‏sam; “Ben de unutmad‎m seni!..”
Bir mevsimi tüketmi‏ demektir tarlalar; ekilmeden, dikilmeden, sulanmadan ve gübrelenmeden...
Halbuki k‎s‎r mevsimlere gebedir tüketilmi‏ her mevsim!

Yı‎llar, kenarda bekler; geceye doًru giden trenleri göِzleyen çocuklar gibi...
Yollar, dürmededir art‎k kendini!
Ve hat‎ralar süpürülmededir haf‎zalardan; “art‎k” payla‏‎lmayanlara yer aç‎ls‎n diye!..

Bilirim tabii ki unutmad‎ً‎n‎...
Unutmay‎‏‎mdan bilirim.
Bilirim, seversin hâlâ beni; çünkü sevmek
“Hâlâ”d‎r i‏te, hâlâ arad‎ً‎m‎z delîl!

Sana k‎rg‎n olmak isterdim asl‎nda, zaman zaman...
Yani üstünde, sana k‎rg‎n olmay‎ hakedecek kadar hukukum olmas‎n‎!
Ve; “Unuttuًumu zannetme” diyemeyeceًin mesafelerde olmak isterdim sana...
Yani; beni unutma ihtimalinin bile olamayacaً‎ mesafelerde!

Muammer Erkul