Ben hiç unutmadım ki sevgimden,kendimden..
Sıkılmadım hiç seni sevdiğimi söylerken..
Korkmadım reddedilmekten !
Ben sadece sevdim
Bıraktım kendimi sevgimin seline
Dolu dolu,yüreğimce
Bata çıka,güle oynaya dalgalandım.
Hiç saklamadım ki sana olan tutkumu
Taptım sana içimden geldiğince
Sevdim seni yüreğim istediğince Bu Ben’dim ve
Ben’deki Ben olarak seviştim hissettiğimce
Yoktu kaprisle harcayabilecek zamanım
Anlamsızca gurura feda edebileceğim tek bir
An’ım Kavgayla,hırla gürle çöpe atacak kelamım
Sen varsan ben de vardım
Ve işte o andı en değerli kazancım
Kime neydi ne yaptığım ?
Kimin umrundaydı enayi sayıldığım ?
Kim bilebilir benden başka gerçek Ben’i ?
Kim tutabilir o manyak,o çılgın,
İçimdeki gizli Ben’i ?
Yok canımın içi…Yok
Olamaz böyle bir şey ! Hiç kimse !
Hiçbir şey bana engel olamaz !
Bir Sen ! Bir Tanrı’dan başka
Hiçbir şey kalp atışımı sonlandıramaz..
Hesap vermem sevdamı kendimden başkasına
Sana bile hatta ! İnanmam,kabullenemem.
Dinlemem hiç kimseyi Bir yüreğimden ötesini..
Çünkü en iyi ben bilirim bendekini..
Hayat benim ! acılarım da,sevinçlerim de,
Gün olup göz göz kanayan yaralarım da,
Kanatlandırıp uçuran aşklarım da,dostlarım da..
Her şeyim bana,İyisiyle,eğrisiyle bana !
Hesabım da bana,sevdam da..
Seni bilemem AMA Ben memnunum benden
Yolumu gönlümce çizmekten Ve seni…
Böylesi sevmekten…!

Şiirin içinde taptım sözü geçiyor. Tasvip edilecek birşey değil!..