Necip Fazıl
02-19-2009, 12:35
sevdiğim gibi dururdun her sabah kapıda
her güne senin gözlerinin içinde başlardım
isimsiz bir sevdaya koştum hiç durmaksızın
kayıp bir sandalda umarsızca çocukluğumu aradım
bazen pusulasını bile bilmeyen bir gemi oldum
bazense küreklerini çektim hayat denilen bu oyunun
kuytu bir köşesinde topladım yitirilmemiş ne varsa kalbimin
sessizliğe inat bir kurşun da ben sıktım
kirli bir çocuk yüzüydüm kapıda
ama dünyanın en güzel gözleriyle bakıyordum
hayatımın yemyeşil tahtasına çizdim hayallerimi
güneşin en yakıcı saatinde düşlerime yürüdüm
ömrümün ara sokaklarda geçtiği bilmem kaç saatlerde bile
en son çıkmaz yolum bir sen oluyordun
nehirler gibi sürüklendim sevdaların ortasında
takvimler sonbaharı yaşadı,ben üşüdüm
oysa gençliğimi giymiştim iki kat üzerimden
mevsimleri kapıma getiren rüzgarları bile sevmiştim
hiç bu denli acımasız yakalanmadım yalancı bahara
hiç bu kadar vurgun yemedim sevdalardan
ne güneşsizlik,ne ateşsizlik
benim üşümem taa çocukluktan,yani yalnızlıktan
şimdi en temiz anılarını yaşıyorum hislerimin
saklambaç oynadığım arkadaşlarım bana küsüyor
beraber çekildiğimiz fotoğrafın içine saklanıyorum
işte o zaman beni kimse bulamıyor
bu yüzdendir hayatı bir başka seviyorum
bu yüzdendir hiç tükenmiyor hevesim
arasıra yağmur yağıyor atıyorum kendimi sokağa
tenime değen her bir damlada hasretine ağlıyorum
yürekten sevmek öyle böyle bir duygu değil
be,yağmur,gözyaşlarım,bunu çok iyi yaşıyorum
Mustafa Temel
her güne senin gözlerinin içinde başlardım
isimsiz bir sevdaya koştum hiç durmaksızın
kayıp bir sandalda umarsızca çocukluğumu aradım
bazen pusulasını bile bilmeyen bir gemi oldum
bazense küreklerini çektim hayat denilen bu oyunun
kuytu bir köşesinde topladım yitirilmemiş ne varsa kalbimin
sessizliğe inat bir kurşun da ben sıktım
kirli bir çocuk yüzüydüm kapıda
ama dünyanın en güzel gözleriyle bakıyordum
hayatımın yemyeşil tahtasına çizdim hayallerimi
güneşin en yakıcı saatinde düşlerime yürüdüm
ömrümün ara sokaklarda geçtiği bilmem kaç saatlerde bile
en son çıkmaz yolum bir sen oluyordun
nehirler gibi sürüklendim sevdaların ortasında
takvimler sonbaharı yaşadı,ben üşüdüm
oysa gençliğimi giymiştim iki kat üzerimden
mevsimleri kapıma getiren rüzgarları bile sevmiştim
hiç bu denli acımasız yakalanmadım yalancı bahara
hiç bu kadar vurgun yemedim sevdalardan
ne güneşsizlik,ne ateşsizlik
benim üşümem taa çocukluktan,yani yalnızlıktan
şimdi en temiz anılarını yaşıyorum hislerimin
saklambaç oynadığım arkadaşlarım bana küsüyor
beraber çekildiğimiz fotoğrafın içine saklanıyorum
işte o zaman beni kimse bulamıyor
bu yüzdendir hayatı bir başka seviyorum
bu yüzdendir hiç tükenmiyor hevesim
arasıra yağmur yağıyor atıyorum kendimi sokağa
tenime değen her bir damlada hasretine ağlıyorum
yürekten sevmek öyle böyle bir duygu değil
be,yağmur,gözyaşlarım,bunu çok iyi yaşıyorum
Mustafa Temel