"Ölen insan mıdır, ondan kalacak şey: eseri;
Bir eşek göçtü mü, ondan da nihayet: semeri"


Atalar böyle buyurmuş, diye, binlerce alın,
Ne tehâlükle döker, döktüğü bîçâre teri!

Şu bekâ hırsına akıl erdiremem, bir türlü,
Sorsalar, bence, temâyüllerin en derbederi:

Hadi, toprakta silinmez bir izin var, ne çıkar,
Bağlı oldukça telâkkîye hakîkî değeri?

Dün, beyinlerde kıyâmet koparan "hikmet" i al,
Bugünün zevkine sor: beş para etmez ciğeri,

Gündüzün, başların sütünde gezen "şâh-eser" in,
Gece, şâyet arasan, mezbeledir belki yeri !

İsteyen almaya baksın boyunun ölçüsünü,
Geri dur sen ki, peşiman, atılanlar ileri.

Bilirim: "Hep de semermiş!" diyecek istikbâl,
Tekmelerken su kabarmış sıra kumbeltileri.

O ne çok bilmiş adamdır ki: Gider sessizce,
Ne esermiş, ne semer, kimsenin olamaz haberi !


Mehmet Akif ERSOY
Hilvan, 21 Mart 1346 (1930)