http://minikkelebek.files.wordpress.com/2009/09/onceleri-bag-bozardik-simdi-anadoluyu.jpg?w=359&h=248

Erkilet güzeli bağlar bozuyor,
Kirpikleri kalem olmuş yazıyor…

Ey hozan olmuş Anadolu’nun garip bağları; üstüne türküler yakılan endamı ömre değer güzeller nerdesiniz? Üzümler kaplumbağalara, elmalar kurda kuşa teslim. Nerdesiniz örgülü saçları, elma yanakları, kınalı elleriyle ceylan gibi salınan, türkü yakıp bağ bozan köy güzelleri. Şimdi o nazenin bağlar harap, hoyrat rüzgârlara bırakmışlar kendilerini. Türlü motifler çizilmiş küçük merkep arabalarıyla taşınan üzümler pekmez olmayı özlemiş. Küçük köy karpuzları cömert avuçlarınızda sunulmayı, toprak testiler ayrana, suya kanmayı, ekmek peynire banılmayı özlemiş. Ne oldu Anadolu’m, her köyün ölümü bekleyen üç beş ihtiyara kalmış. Toprak damlı sıcacık samimi evler cenazeden cenazeye adam görür, tanır olmuş. Şirin camilerinde geceleri alevi mihrabı aydınlatarak yanan teneke soba söneli çok olmuş. Kapılara vurulan koca koca kilitler pasa teslim. Kayseri garasını kızıl üzüme katma, keten göğnekler dursun diyen sesler susmuş.

[...]

Ne oldu Anadolu. Neden bıraktın kendini bu kadar. Yalancı kış güneşine kanıp da açılan aceleci badem çiçekleri gibi don mu yedin! Çorak damlı, taş duvarlı şen evlerinde niçin bu yas sessizliği? Nerde ev sahipliği yapacak delikanlılar, deli kızlar. Sarmayacak mı artık avluları ekmek kokusu, komşu çocuklar ellerinde yumurtalar, peynirler yüzü muhabbet dolu ninelere, yapıklı teyzelere bana da çörek diyemeyecek mi? Şenlenmeyecek mi eski harmanlar, düven dönmeyecek mi, giden gelmeyecek mi şimdi! Niçin bu vefasızlık sanki harp mi var Anadolu! Önceleri bağ bozardık şimdi Anadolu’yu…

Köroğlu atına eğer vur özünü
Başıyla bir tutar yiğidin sözünü
Toprağı, ateşi ve aşkın közünü
Avcunda can gibi tutar Anadolu

Bülent Gündoğan
Ayvakti dergisi