Gölge
07-16-2008, 04:02
19. yüzyılda Almanyanin Mühlheim sehrindeki Ren nehrinin
bir yakasinda Almanlar, öbür yakasinda da Fransizlar
oturuyordu.
Fransizlar her sene nehrin Almanlardaki kismina geçip
mahsulün tümünü toplayip götürüyorlardi.
O siralar, birligini temin edemeyen güçsüz Almanlar ise
buna fazla ses çikaramiyorlardi tabiî. Her sene böyle
olunca çareyi Osmanli Sultanina durumu yazip, imdat
istemekte bulurlar.
Mektupta söyle denmektedir:
"Fransizlar her sene bize zulmediyor, mahsulümüzü
elimizden aliyorlar. Siz ki, dünyaya adalet dagitan bir
imparatorlugun sultani, Islamiyet'in de halifesisiniz.
Bizi su zulümden kurtarin. Asker gönderin. Ürünlerimizi
bu sene olsun toplama imkani saglayin."
Çöküs faslina girildigi bir zamana denk gelen yardim
istegini inceleyen padisah asker göndermeyi mümkün ve
gerekli görmez. Bir mektupla beraber içi askeri elbise
dolu üç çuval yollanir. Saskina dönen Almanlar, çuvallari
alip mektubu okurlar:
"Fransizlar korkak ademlerdir. Onlar icin yeniçeri
göndermemize gerek yoktur. Yeniçerimizin kiyafetini
görmeleri kâfidir. Çuval içindeki Osmanli askerinin elbiselerini
adamlariniza giydirin ve mahsul zamani,
nehrin görülecek yerlerinde dolastirin. Karsi kiyidaki
Fransizlar için bu kâfidir."
Bag bahçe sahipleri hemen Osmanli askerinin kiyafetini
kapisirlar. Hasat vakti büyük bir heyecanla yeniçeri
kiyafetinde, nehir kiyisinda dolasmaya baslarlar.
Ertesi gün, karsydan gelen haber, Almanlarin sevinç
çigliklari atmalaryna sebep olur:
"Osmanlilardan imdat geldigini düsünen Fransizlar,
korkudan köylerini de terkederek iç kisimlara dogru
kaçmaktalar. Mahsulünüzü rahatça toplayabilirsiniz.
Zulüm sona ermistir."
Bu olay, Mühlheimlilerin gönüllerinde taht kurmustur.
Giydikleri yeniçeri kiyafetlerini, daha sonra Mühlheima
bagli Karlsruhe müzesine koyup ziyarete açarlar. Sehrin
en yüksek binasina da Osmanli bayragi asarlar. Ayrica,
halen olayin yildönümünde de sehirde bir karnaval
düzenleyip hadiseyi temsilen kutlarlar.
Dedelerimiz nurda yatsınlar....
bir yakasinda Almanlar, öbür yakasinda da Fransizlar
oturuyordu.
Fransizlar her sene nehrin Almanlardaki kismina geçip
mahsulün tümünü toplayip götürüyorlardi.
O siralar, birligini temin edemeyen güçsüz Almanlar ise
buna fazla ses çikaramiyorlardi tabiî. Her sene böyle
olunca çareyi Osmanli Sultanina durumu yazip, imdat
istemekte bulurlar.
Mektupta söyle denmektedir:
"Fransizlar her sene bize zulmediyor, mahsulümüzü
elimizden aliyorlar. Siz ki, dünyaya adalet dagitan bir
imparatorlugun sultani, Islamiyet'in de halifesisiniz.
Bizi su zulümden kurtarin. Asker gönderin. Ürünlerimizi
bu sene olsun toplama imkani saglayin."
Çöküs faslina girildigi bir zamana denk gelen yardim
istegini inceleyen padisah asker göndermeyi mümkün ve
gerekli görmez. Bir mektupla beraber içi askeri elbise
dolu üç çuval yollanir. Saskina dönen Almanlar, çuvallari
alip mektubu okurlar:
"Fransizlar korkak ademlerdir. Onlar icin yeniçeri
göndermemize gerek yoktur. Yeniçerimizin kiyafetini
görmeleri kâfidir. Çuval içindeki Osmanli askerinin elbiselerini
adamlariniza giydirin ve mahsul zamani,
nehrin görülecek yerlerinde dolastirin. Karsi kiyidaki
Fransizlar için bu kâfidir."
Bag bahçe sahipleri hemen Osmanli askerinin kiyafetini
kapisirlar. Hasat vakti büyük bir heyecanla yeniçeri
kiyafetinde, nehir kiyisinda dolasmaya baslarlar.
Ertesi gün, karsydan gelen haber, Almanlarin sevinç
çigliklari atmalaryna sebep olur:
"Osmanlilardan imdat geldigini düsünen Fransizlar,
korkudan köylerini de terkederek iç kisimlara dogru
kaçmaktalar. Mahsulünüzü rahatça toplayabilirsiniz.
Zulüm sona ermistir."
Bu olay, Mühlheimlilerin gönüllerinde taht kurmustur.
Giydikleri yeniçeri kiyafetlerini, daha sonra Mühlheima
bagli Karlsruhe müzesine koyup ziyarete açarlar. Sehrin
en yüksek binasina da Osmanli bayragi asarlar. Ayrica,
halen olayin yildönümünde de sehirde bir karnaval
düzenleyip hadiseyi temsilen kutlarlar.
Dedelerimiz nurda yatsınlar....