[color=purple][size=12pt]Â Ş I K T I L A R -


Âşıktılar . . .

- Onların, sabah kalkar kalkmaz; ilk işleri, âşık olmaktı . . .

Bütün uslanmazlıklarıyla vardılar, gönüllüydüler . . .
Arada, acıları aşılayıp kendilerine, az-biraz ağladılar . . .
- Âşık olup da, ağlamayan nerde görülmüş?.. -

Âşıktılar . . .

Yüzlerini özlediler birbirlerinin; seslerini . . .
Kokuları gelip doldu içlerine
Gülüşlerini özlediler; gelip sarılan, boyunlarına . . .
- Suretlerini gönderdiler birbirlerine . . . -

Âşıktılar . . .

Anılarını çıkardılar; yıkadılar,
Sonra astılar zamanın iNCi ipine
Kurutup giyindiler,
Bayramlıkları gibi çocukluklarının
En güzeliydi bu tüm elbiselerinin . . .

Âşıktılar . . .

Nefeslerini paylaştılar gecelerde
Yalnızca o oldu düşlerinde
- Gittiler sonra . . . -

Âşıktılar . . .

Fırtına da bastırsa kalplerinde
Deprem de çıksa sonra gözlerinde
Savur(a)mazdı onları katıksız bir mahpusluğa
Vur(ul)dukça kalmadılar altında anıların, ezilip tükenmediler
Yıkılmadılar, kalmadılar oracıkta . . .

Kenan SİNANOĞLU