Yüreğim


Sevda dergahında divane oldum
Susarak ismini anar yüreğim
Kalbinin oduna pervane oldum
Bir gün dursa bile yanar yüreğim

Bir gaflet anında girdin özüne
Sırların sırrıydı, erdin özüne
Dert senden gelirse, derdin özüne
Gülerek kendini banar yüreğim

Bu nasıl yanmaktır, bu nasıl çile
Aşkınla çevirdim deryayı küle
Yanında sen yoksan ateşte bile
Buz tutar, kar olur, donar yüreğim

Haykırdı hicranlar, türküler sustu
Tek senle barıştı, tek bana küstü
Lal olmuş bülbüldür her akşamüstü
Gönül pencerene konar yüreğim

Kırık bir saz olur senin elinde
Bin çile hıçkırır bir tek telinde
Avare sakidir hasret ilinde
Vuslatı, vuslata sunar yüreğim

Uyutur uykuyu kalır uykusuz
Sana sevgi dolu bana duygusuz
Gün olur çöllerde Mecnundur susuz
Gün olur Leyla'ya pınar yüreğim

Sen sevda yolcusu, yüreğim bir han
Ben çile mahkumu, yüreğim zindan
Sensiz kurak çölde kırılmış fidan
Seninle asırlık çınar yüreğim

Bir nasihat sana benden hediye
Mansur'un izinde dolaşmak niye
Haykırıp durursun "aşk benim" diye
Dara çekilmek mi hüner yüreğim?

Belâ hastası

Haykırır sükûtu, surdadır nöbet
Ölüm kement atıp, güler ölüme
Son durak ezelde, ilk nasıl ebet?
İç kendi kanını, çıldır kelime!

Akıl sudan kova, hakikat kuyu
Çözdüğüm her suâl, cevaba perde
Yaktım da suları yıkayan suyu
Güneşi ıslatan o ateş nerde?

Ara dur kendini belâ hastası
Sen varsın yokluğu çıldırtan yokta
Rûhun bedenine deli yaftası
Yay sensin kendine çevrilen okta!

Bir Ah Etmem

Elde mızrap dilde türkü değilsin
Nasıl çalsın söylesene saz beni
Bende ben ol herkes beni sen bilsin
Bak aynaya senden gizli süz beni

Sultan iken baş üstünde tuttuğun
Viran edip kölem diye sattığın
Hasretlere ilmek ilmek attığın
Kördüğümüm, vuslatım ol çöz beni

Bir ah etmem senden gelen bin derde
Arat beni vur emriyle her yerde
Katilime bir resmini gösterde
Görmüş olsun seni gören göz beni

Suya kanar aşka susar niceler
Gözyaşımı mesken tutar geceler
Harf çıldırsa deli olsa heceler
Anlatamaz seni bilmez söz beni

Sen İstanbul Kokardın


Martıların gözlerinden dinledim
İstanbul'un boğazı yanmış dün gece
Yıldızlar şahitlik etmiş, güya suçlu benmişim
Oysa can, yemin olsun yanağımdan süzülen denize
Ben bu şehre yüreğimi içirmedim

Göklerden hicran yağdı, İstanbul'lu bir geceydi
Yere düşen her damlanın yüreğinde sen vardın
İsmin dudaklarımda idamlık bilmeceydi
Yalansa kahrolayım, sen İstanbul kokardın

Sevda dediğin gülüm bir busedir dudağımda
Bıçak gibi, yasak gibi, kan gibi...
Utanır, intihar ederdi ölüm,
Hayata rest çekip ağladığımda,
Korkak gibi, tutsak gibi, yaşanmamış an gibi...
Ben lal olmuş bülbülüm, sen deli gülsün bağımda
Toprak gibi, yaprak gibi, candan özge can gibi
Kuş uçmaz kervan geçmez dağımda,
Kah aşkı yağan kar tanesi
Kah Leyla tüten rüzgardın
Zambak gibi leylak gibi,
Sigaramda duman gibi
Sevdiceğim, sen İstanbul kokardın

Dayadım ondörtlüyü İstanbul'un şakağına
İstediğim gül içmekti gözlerinden bir yudum
Seni sordum gündüzlerce bu şehrin her sokağına
Söylemedi, inat ettim gece seni uyudum

Ben bir sana, bir bu şehre gül dedim
Ayla toprak şahittir, şahittir denizle gece
Sensizken, İstanbul'da bir kez olsun gülmedim
Yıllar kapımı çaldı, ellerinde vur emri
Yokluğun var sen yoktun, ölüm geldi ölmedim
Ağladım yüreğimde sen, sende divane İstanbul
Aşkından hatıra dedim göz yaşımı silmedim
Ben bir sana, bir bu şehre gül dedim
Belki de can ben bu şehri güller için çok sevdim

Gözlerimden dökülen yaş denizi ıslatıyor
Sevda kilim, hasret nakış, gönül derdi dokuyor
Çatlayası deli yürek 'sen sen' diye atıyor
Oy gece gözlüm oy, İstanbul SENİ kokuyor

Adı Konul-a-mayan Şiir

Güldüğün gün yaratıldı gülmeler
Kelime var oldu konuştuğun an
Yoktu ağlamasan göklerde keder
Yalnızlık bir hiçti yalnız kalmasan

Gönlüne borçludur aşk ahengini
Yaşadın diye var zaman ve mekan
Seninle tanıdı her şey kendini
Var bile bir yoktu sen var olmasan

Kan Gibi

Günleri aşka kurun
Rengi siyahtır karın
Geride kalsın yarın
Dün gibi...

Sen örümcek sen ağsın
Ölüler kadar sağsın
Yokluk üstün doğsun
Gün gibi...

Ben hiç bir zaman bendim
Yandım damlaya döndüm
Aynalarda göründüm
Sen gibi...

Can niye ezel kokar
Yerden göğe yağan kar
Ölü saklarmı mezar
Ben gibi...

An gelir yanar perde
Gölge bensem O nerde
Dermansızlık bu derde
Can gibi...

Kanım mıknatıs pası
Demir ve aşk yarası
Ezel ebet arası
An gibi...

Benmişim bana pusu
Ver suya bir yudum su
Niye kanın kokusu
Kan gibi...

Nazlı Çiçek

Ben bir deli rüzgar sen nazlı çiçek
Her sabah busemle yoklarım seni
Gerçek kadar rüya düş kadar gerçek
Bir anın içinde koklarım seni

Kalbime gel eşiğinde dur desem
Kapıyı bul el sürmeden vur desem
En sonunda gel içeri gir desem
Gelme git, bir ömür beklerim seni

Tam giderken vuslat bana ar desem
Yar mı aşktır aşk mı daha yar desem
Çözen gelmez aşka dair sır desem
Çözüp gel sinemde saklarım seni

Çek yeter kalbimden ellerini çek,
Terk edip gitmezsem bu aşk bitecek
Hani bir sır vardı ey nazlı çiçek
Fırtınan olursam haklarım seni

Ağladım (Salı, 25 Eylül 2007 )

Aklıma düştü gözlerin
Boynumu büktüm ağladım
Elveda dediğin yerin
Yanına çöktüm ağladım

Anılar gezdi kanımda
Seni aradım yanımda
Tesbih gibi her anımda
Hasreti çektim ağladım

Her seven boyun eğmiş
Ayrılık ne yaman şeymiş
Gözden yaş dökmek neymiş
Gözümü döktüm ağladım

İçim garip gönlüm darda
Gözlerim karşı duvarda
Ben her akşam aynalarda
Yüzüne baktım ağladım

Sustukça içimde haykıran bir ses
Diyor ki ümitten ümidini kes
Seni anıp sigaramdan bir nefes
Çeksem; duman alev, kül kan oluyor

Sazımla konuşsam susmak zûl diye
Bir türkü yollasam sana gül diye
Vursam mızrabımı hadi gel diye
Yollar çıkmaz sokak, tel kan kokuyor

Senle Sensiz Yaşamak

ceylanlar su içinde hasret boğulur suya
bir ayrılığın annesiymiş her vuslat meğer
avare bir yıldızdan hicran söyleyin aya
bir ömürlük türküler yalan çıkarsa eğer
ceylanlar su içinde hasret boğulur suya...

dizlerimde uykular, ninnilerim muzdarip
bilmecem secde secde gözlerine bürünür
kan kokulu sokakta, gölgem mahzun ben garip
döneceğin geceyi beklemezdim bir ömür
dizlerimde uykular, ninnilerim muzdarip...

kuşların kanadında aşkımın namesi var
açtıkça kapıları, kilit vurun ışığa
git demeseydin bana, gelirmiydim bu kadar
ay ışığı gülse de harabe aşığa
kuşların kanadında aşkımın namesi var...

annesi olduğun gün, yetim kaldı dalgalar
hürriyeti kalbine mahkum olmak sanırdım
her belanın kalbi aşk, kalbimde bir bela var
gözlerimin rengini kaldırımlara kırdım
annesi olduğun gün, yetim kaldı dalgalar...

kar yağıyor çöllere, çınladı dudaklarım
gözlerin gökyüzüdür, köle azat edilsin
bir kez ölmene diyet, ölümü yasaklarım
bana hain deme can, sen ihanet değilsin
kar yağıyordu çöllere çınladı dudaklarım...

Vesair

Yürek dalga söz kumsal
Rüzgar sensin ey şair
Kumlar kurak deniz lal
Es hadi aşka dair

Bilmem ne zaman nasıl
Gelir geçer her fasıl
Aşk şair aşktır asıl
Gerisi hep vesair

Serdar Tuncer

Vazgeçtim


Ne zaman umrumda ne mekan benim
Yarından vazgeçtim dünden vazgeçtim
Ne bu ömür benim ne de can benim
Ben seni göreli benden vazgeçtim

Derde hedef oldum sen oksun diye
Güllere yalvardım sen koksun diye
Sen yoktun yanımda sen yoksun diye
Akşamdan geceden günden vazgeçtim

Sensiz ne yurdum var ne yerim dedim
Senden sorarlarsa ne derim dedim
Belki kavuşursam üzerim dedim
Ben senin uğruna senden vazgeçtim

Sus Bana
Hayat sensiz işkence
Senle ölüm süs bana
Barışmak sensizlikse
Sonsuza dek küs bana

Beni yakıp kavuran
Bir dur desem bin vuran
Senden sana savuran
Rüzgarımol es bana

Hem baharsın hem karsın
Bir gerçeksin bir sırsın
Bırak hasret haykırsın
Sen vuslatı sus bana

Anlamazsın bildim yar
Gayrı isyan doldum yar
Darağacın oldum yar
Gel kendini as bana

Sır ve Hızır
Bir garip hikaye bir meçhul konu
Ne başı malumdur ne belli sonu
Bilmem ki nereden tanırdım O'nu
Kırık bir aynada gördüm galiba

Saç dağınık boyu benim kadardı
Buruşmuş suratı sanki mezardı
Neyin var deseydim belki kızardı
Sadece bir selam verdim galiba

Duruşu vakarlı tavrı ağırdı
O gün sokaklar lal gece sağırdı
Yürüdüm şair gel diye bağırdı
İrkildim aniden durdum galiba

Yavaşça yaklaştım kaşını çattı
Öfkeli bakışı sanki tokattı
Saatlerce bana beni anlattı
Korkmasam sen kimsin derdim galiba

Söyledi ağladım sustu inledim
Bir tek bakışında aşkı dinledim
Sükutu şerh eden sözü anladım
Şiir defterini dürdüm galiba

Ateştim hem aşkın külü değildim
O gülzar ben bağın gülü değildim
O geceden evvel deli değildim
Ruhuyla ruhumu ördüm galiba

Ve güldü yüzünde sonsuzu tattım
Kapat gözlerini dedi kapattım
Eyvah diye birden etrafa baktım
Bir gölgem bir de ben vardım galiba

Terk etmek reva mı kalbimi çelip
Al beni de götür bir daha gelip
Sırrın hududunu aşkınla delip
Aklın zincirini kırdım galiba

Muamma

Ey ömür mısraı aradım seni
Manayı sükuta döndüresiye
Kelime kelime sardım gölgeni
Bir muamma kaldı senden geriye

Eyvah sır sır eyvah şiire kandım
Mansur gülü dermiş güle mersiye
Hem darağacından bıktım usandım
Hem her dem haykırdım şiirim diye

Seni Sensiz Yaşamak 1

Mendiline aşk düşer kar bakışlı dağlarda
Gözlerinde buz yanar dilenciler şahının
Ceylanlar su başında susuzluktan ağlar da
Anlarsın türküsünü bir ömürlük ahımın
Mendiline aşk düşer kar bakışlı dağlarda

Elinden seni içmek avare bir yıldızın
Uyutmak uykuları kör geceler boyunca
İki büklüm dururken başucunda sonsuzun
Kapanmak secdelere geldiğini duyunca
Elinden seni içmek avare bir yıldızın

Rakseder dudağında bedensiz kelebekler
Aşk değil mi cevabı çıldırtan bilmecenin
Bir sen kaldı geride, o hala seni bekler
Özlemiyle güneş ağlar döneceğin gecenin
Raks eder dudağında bedensiz kelebekler

Zamansız vurgun yürür kuşların kanadına
Ay ışığı gülemez, kapanırsa kapılar
Dalgalanan ben olurum, denizlerin adına
Sende bir rüzgar eser, beni virane kılar
Zamansız vurgun yürür kuşların kanadına

Utanır kaldırımlar gözlerimin renginden
Yürüdüğüm boşlukta gölgem hatıra kalır
Bir an gelirki kalbim firar eder kalbinden
Güneş karanlığa kızar, gökyüzünden usanır
Utanır kaldırımlar gözlerimin renginden

Kardan adam öpmez ki çöllerin dudağını
Deliler sultanıyım, hüzne diyet ödeyen
Gökler niye yazmamış gözlerinin çağını
Aşkı nerden bilecek bir kerecik ölmeyen
Kardan adam öpmez ki çöllerin dudağını

Seni Sensiz Yaşamak II

Esir güneş pervanedir hürriyet gecesine
Yakamozlar göz kırpmaz, öldürürsen şarkımı
Kulak verir kâtiller, kurbanının sesine
Umut mudur ellerin, avuçların korku mu?
Esir güneş pervanedir hürriyet gecesine...

Demin akrep boğuldu, şimdi susuz yelkovan
Ya gel de bengisu ol, ya deryaya dalsana
Sen zamansız ölüsünü, kalbimde senli zaman
Ölümsüz saatlerde aşk türküsü çal bana
Demin akrep boğuldu, şimdi susuz yelkovan...

Rüyamda rüzgâr eser, ben öldürdüm kuşları
Kanlı yola hediyen, mâsun ayak izlerim
Gözlerin işlese de alnımdaki suçları
Celladım sen olursan, söz adını gizlerim
Rüyamda rüzgâr eser, ben öldürdüm kuşları...

Aşk nakışlı bûseyi yeter ki ver giderim,
İsyankâr gecelerin en hüzzam şafağında.
Gözlerinde dalıp da belki bir 'âh' ederim,
Hicran sözlü yolların nihâvent sokağında.
Sende bir 'sen' olmayı, sensizlikle öderim,
Aynalarda sen varsın, ben yokluk otağında.
Devâsâ bir sevdâya elvedâdır kaderim,
Seni sensiz yaşamanın, müebbetlik çağında...

Ve aşk...

Kerem kendi suretini görmeden
Sen artık aslı-na bürün demişler
Ferhat doğduğu gün isim vermeden
Bu çocuk ne kadar şirin demişler

Yıkıl Karşımdan

Sevda sınavını kaybettin kıştan
Yazıma erinme yıkıl karşımdan
Daha haberin yok, kabuktan dıştan
Özüme bürünme yıkıl karşımdan

Bülbül sandım, karga çıktın bilmedim
Klavuzum sen oldukça gülmedim
Bir gaflet anında sevgilim dedim
Sözüme barınma yıkıl karşımdan

Yok, derdin üstüne derdi yığma yok
Gökte güneş olsam, sana doğma yok
Sen sultan ben köle, öyle yağma yok
Gözüme görünme yıkıl karşımdan!

Yalnızlık

Sevda senedine bir imza attım
Neyleyim icraya geldi yalnızlık
Seni vermem diye bin yemin ettim
Benden beni bile aldı yalnızlık

Lokman hekim libasını giyerek
Senin tek tabibin benim diyerek
Kanımı içerek ömrüm yiyerek
Derdime dermanı buldu yalnızlık

Senin suretinde kapladı beni
Aşk diye hicrana sapladı beni
Önce kendisiyle topladı beni
Sonra sensizliğe böldü yalnızlık

O şimdi padişah ben garip köle
Elveda mutluluk merhaba çile
Ezerdi sen varken karınca bile
Köleydi kapımda kuldu yalnızlık

Sende düşüp gittin kendi derdine
Gölgem firar etti hasret yurduna
Çekip gittim kaf dağının ardına
Hoşgeldin diyerek güldü yalnızlık

Yeter artık dedim kavgadan bıkıp
Ölüyorum seni yalnız bırakıp
Anlaştık diyerek elimi sıkıp
Peşimden toprağa daldı yalnızlık

Yazabilirsen

Aşkın tarifi yok vuslat muamma
Bir gönle girip çöz çözebilirsen
Gönül sahipleri bilirler amma
Susarlar bakıp sez sezebilirsen

Aşık maşuk varsa elbet aşk vardır
Yar aşkı bilmeyen kendine yardır
Aşk dediğin hem var hem yok diyardır
Yokta varı bul gez gezebilirsen

Bir dem ateştir aşk bir dem de sudur
Ne O aşk değildir ne de aşk O dur
Su damlar kalemden kağıt tutuşur
Yanma ıslanma yaz yazabilirsen

Verda...

sırrımı çözmeden atma kendini
sevda dergahında çıraksın verda
coşup dalgalarca yıkma bendini
yagmurum dedikçe kuraksın verda

okyanusun kalbi olsaydım keşke
iltifat etmezdim harabe köşke
mor ufuklar gibi yakınsan aşka
bana gölgem kadar ıraksın verda

tek gerçek yalansa gözlerim yalan
renkleri bilmem ki gözlerim yalan
yürüdüğüm gerçek izlerim yalan
durak bilmez kalbe duraksın verda

solgun bir renk bürüyünce düşümü
sır ağladim bir sen gördün yaşımı
kalbine söyle de artık peşini
bıraksın şu kalbin bıraksın verda

Aynalar

Yoklukta gözlerimdir
Varlıkta perdem benim
Bir anlayabilsem bir
Bu aynalar nem benim

Biter mi nasıl neden
Soyunsam kelimeden
Seni senden seyreden
Hem değilim hem benim

Aynalara ayna yar
Aynada bir ayna var
Dile gelsin aynalar
Sen değilsem kim benim

Bilmece

Bilmeceydin sen bana hatırlar mısın ey yar
Kimi gün divaneydim başıboş sokaklarda
Avare bir ümidin gölgesiydim kimi gün
Belki visal gizlidir hıçkıran dudaklarda
Hicranın verasında belkisiz tebessüm var

Aşk bir damla ben deniz sen gökte dolunaysın
Dalgalara göz kırpsan sarar bizi med cezir
Nedir bakışındaki bu esrar bu muamma
Yüreğinle yüreğime çektiğin perde nedir
Yaşamayı bekleyenler ölmeye mi gün saysın

Sen mi aşksın ben mi sen inan sezmek imkansız
Anlatır mı gözyaşım bir gün gelirse dile
Seni gören her ayna tebessümü ağlatır
Aşık olur kendine seni görse aşk bile
İmkan bende düğümlü seni çözmek imkansız

Bulutlar Bile Yoktu

Ateşe ve suya yeminle
İnsanların üşüdüğünü görmeden bildik,
İçimizdeki ateşin sadece bizi yaktığını...

Ve susuzluk ne demek
Boğul,
Kendinden dinle
Yağmuru şemsiyesiz sevdiğimiz gün
Bulutlar bile yoktu
Islanırken seninle...

Deme Bari

Bir yudum aşkını bana çok gördün
Çöllere atıp da yüz deme bari
Vermek istemedin istemek verdin
Kendini kendinden süz deme bari

Hem her şeyde varsın hem hepsinde yok
Elestte tek oldun dünyada bir çok
Hem yay ol diyorsun hem hedef hem ok
Çıktığım yokuşa düz deme bari

Beni tat diyerek sen beni tattın
Sanki beni benim için yarattın
Vuslat bile yoktu hicrana attın
Bensiz ol benimle gez deme bari

Tövbeye muhtaçken tövbemin ahı
Sensiz işlemedim hiç bir günahı
Madem ki sağımdan çektin eyvahı
Solumda durana yaz deme bari

Güya her perdeden öte yerdesin
Ya perde yok ya sen sana perdesin
Tamam sustum sormuyorum nerdesin
Taktığın perdeye göz deme bari

Nice dilberleri peşine takıp
Kimin yolda kimin çölde bırakıp
Hadi gel der gibi uzaktan bakıp
Attığın kazığa naz deme bari

Dosta Doğru

Kelime muammâ, sevgi kör bıçak
Anlatmaya kalksam dil kan oluyor
Resimde soluyor baktığım çiçek
Toprağı koklasam, gül kan oluyor

Sustukça içimde haykıran bir ses
Diyor ki ümitten ümidini kes
Seni anıp sigaramdan bir nefes
Çeksem; duman alev, kül kan oluyor

Sazımla konuşsam susmak zûl diye
Bir türkü yollasam sana gül diye
Vursam mızrabımı hadi gel diye
Yollar çıkmaz sokak, tel kan kokuyor

Bir şâir âh çeker boyun bükerek
Ne lâfa hâcet var, ne söze gerek
Biri dostum dese, bu kahpe yürek,
Dosta doğru giden al kan oluyor!

(1998 Ankara)

İttiba

Dağların başında bulutum derken
Dipsiz bir kuyunun dibiyim şimdi
Anneler gönlümden sevgi emerken
Aç susuz bir bebek gibiyim şimdi

Gördüğüm hayalmiş bildiğim yalan
Talan var aklımda gönlümde talan
Sensin sen her şeyden geriye kalan
Tabiyim tabiyim tabiyim şimdi

Kalmadı

Ne beni terk etmek ne sana varmak
Aşkından başka bir vebal kalmadı
İradem hiçliğe süzülen ırmak
Ben benim demeye mecal kalmadı

Düşümde bir ağaç yukarda kökler
Gölgeler düş görür aynalar bekler
Annenin yüzünde ağlar bebekler
Gerçekten başka bir masal kalmadı

Kurbanım
Yar adıyla başlayayım sözüme
Gülsüz bağda bülbül ötmez kurbanım
Sözü önce söyleyeyim özüme
Yoksa kalpten kalbe gitmez kurbanım

Sen senin olmazsan tüm dertler biter
Varını yokunu mürşidine ver
Ustanın elinde kütük ol yeter
Teslim olan zarar etmez kurbanım

Güvenme kendine ben oldum diye
Pişenler hamım der, bir düşün niye
Tövbe lazım ettiğimiz tövbeye
Bir tövbeyle bu iş bitmez kurbanım

İltifat beklemek kırılmak nedir
O kapıdan kovsa sen bacadan gir
Ha sevmiş ha dövmüş ikisi de bir
Sevmese kaşını çatmaz kurbanım

Çalış nasibini al dünyadan yana
Ama sanma dünya yar olur sana
Ahiret parası lazım insana
Güneş hep batıdan batmaz kurbanım

Hizmet yoksa himmet olmaz bu kesin
Hem hizmet nimettir böyle bilesin
Gayret et gönle gir “benimdir” desin
Sultan kölesini atmaz kurbanım

Yap dediğini yap emrine göre
Bu iş bensiz olmaz deme boş yere
O eli tutmuşsa insan bir kere
Nefsini hesaba katmaz kurbanım

Cahiller ağzını açınca ben der
Ben deyip yol alan var mı hiç göster
Eli hep güzel gör kendini hep yer
Tezek su dibine batmaz kurbanım

Günahtı sevaptı bunlar boş hesap
Her neyi yaparsan Allah için yap
Avamın işidir bu hesap kitap
Aşıklar kar zarar gütmez kurbanım

Dua kabul, niye sıddıkın ahı
Ne dedi hızıra nakşibend şahı
Hatırla idrak et anla bu rahı
Ben sadıkım demek yetmez kurbanım

Sadakat ne derse doğru demekmiş
Onsuz doğrulara eğri demekmiş
Sadakat sıddıkın bağrı demekmiş
Ciğer yanar duman tütmez kurbanım

Er olmak isteyen serinden geçer
Bir saki elinden badeyi içer
Seç deseler yarin zehrini seçer
Ağyarın balını tatmaz kurbanım

Sözün özü derdi minnet bil cana
Yare can ver ki can yar olsun sana
Serdar isen serini koy meydana
Kurbanlara bıçak tutmaz kurbanım

Meçhul Çağrı

Yüreğim sevdaya açılan gemi
Yolculuk nereye sor sevdiceğim
Yıldızlar altında mahzûn gölgemi
Yaşlı gözlerinle sar sevdiceğim.

Çözümsüz bilmece aşkın esrârı
Çileyle yıkanmak sevenin kârı
Eserse çöllerden vuslat rüzgârı
Kalbini kumlara ser sevdiceğim.

Hicranlar kül eder gönül dağını,
Yağmur mu öpecek, gül dudağını
Âşık kelebeğin ölüm ağını
Bir hüzzam besteyle, ör sevdiceğim.

Yanmayı bilince buzlarda duran
Güneşi görünce geceyi saran
Günün her ânında hasreti vuran
Saati sevgiye kur sevdiceğim.

Vermedin hâtıra yırtık resmini
Gözyaşlarım sustu, nânkör ismini
Görmek istiyorsan, aşkın cismini
Kalbimi ikiye yar sevdiceğim.

Aşkım kıvranırken gül pençesinde
Sana serenât var, bülbül sesinde
Hâkim sensin artık aşk celsesinde
Kalemi ortadan, kır sevdiceğim.

Zehiri tadınca küsersin bala
Bir meçhûl çağrıyla düşersin yola
Sensizliğe mahkûm harâbe kula
Çaldığın yılları ver sevdiceğim.

(22/07/1997) Ankara

Ney

Ney eyledin ruhu aşka
-Aynaya atılan taşın-
Boşluğa düşmesi gibi

Ben yokum nefesten başka
Kuş derken kuş sesi gibi
Ney eyledin ruhu aşka

Düşümde Yusuf'un düşü
İmtihan kuşkusu gibi

Aynaya atılan taşın
Ney üfler gölgesi kuşa
Sanki bir başkası gibi

Serenat

Gözde mi gizli yalan aynalar mı bilmece
Görenler beni toprak seni et kemik sansın
Son dönüş gemisini sular yaksın bu gece
Doğ ufuktan İstanbul ayışığı kıskansın

Can beden gurbetinde sen sılasın ey şehir
Güneş buseni tadar geceyi aydınlatır
Senle şerbettir ölüm sensiz yaşamak zehir
Sus da anlat İstanbul sükut kalbi çınlatır

Sende rüzgarsız gönül ben gönülsüz fırtına
Sana sen kaldı saat vuslatına bir adım
Şu tabutu İstanbul yükleniver sırtına
Yokluğuna kanarken toprağına susadım

Sevdicek

Çalmışlar O yokken O'nun tacını
Sevdicek rüyada bir kanlı çiçek
Kusmuş kara yılan aşk ilacını
Ak süt kara taşı içti içecek

Susamış düşünde su olmuş birden
Kafası elinde geçmiş nehirden
Tacını bulmaya gittiği yerden
Kafası olmadan geri gelecek

Nokta

Sen son cümle ben noktayım
Bitme bensiz bitme sakın
Bana benden uzaktayım
Sana senden fazla yakın

Sen körebe ben yoktayım
Azlığını bildim çokun
Hem karada hem aktayım
Gözsüz görüp elsiz dokun

Her yakına ıraktayım
Nerde hani nerde kokun
Sekizinci duraktayım
Yedi renge bıçak sokun

Su bende ben kuraktayım
Var uzakta yok'ta yakın
Sana bensiz varmaktayım
Sakın durma gitme sakın

Hepsi çok güzel emeğine sağlık.. :)
Yalnız beğeni yine veremedim 2 faklı üye diyor.. ):

Sana...


Susar mı şu gönül bir gün gelir de
Duyduğum her bir ses sen olur musun
Erir mi var ve yok gün gelir bir de
Aldığım her nefes sen olur musun


(Ankara 20003)



Serdar Tuncer

http://www.facebook.com/video/video.php?v=439739883607&ref=mf


sevgilimmm ömrü derdim gibi bitmeyesin...
gönül her an sevdiginin kapisinda ol...
ask tarlasinda hileye kacma kallesce...


Mutlaka dinleyin cok güzel bir siir...

Nice dilberleri peşine takıp
Kimin yolda kimin çölde bırakıp
Hadi gel der gibi uzaktan bakıp
Attığın kazığa naz deme bari

Kerem kendi suretini görmeden
Sen artık aslı-na bürün demişler
Ferhat doğduğu gün isim vermeden
Bu çocuk ne kadar şirin demişler

Paylaşımınız için teşekkürler.