özbebeğimiz siyasi partilerimiz’den yeni anayasaya ilişkin henüz bir söz, bir vaat, bir taahhüt duyamasak da, 12 Haziran’da seçilecek meclis, yeni Türkiye’nin yeni anayasasını yapacak.

Bu anayasanın bu kadar hararetle istenme beklenme nedeni malum. Asker marifetiyle giydirilmiş, bol yamalı şu deli gömleğinden kurtulup ‘insana yakışır bir anayasa’ya sahip olmak. Kaldı ki bu toplum 12 Eylül’de bir kısmı ‘şartlı’ olmak üzere yüzde 58 oranında ‘evet’ derken de, sadece bir pakete değil sivil, demokratik yeni anayasa hedefine ‘evet’ diyordu.

Anayasanın Meclis içinde oluşturulacak ‘anayasa komisyonu’ vasıtasıyla mı yoksa bir ‘demokratik konvansiyon’ eliyle mi yapılacağına, seçeceğimiz Meclis karar verecek. Meclis’e kimlerin gireceğine de parti liderleri. Peki, ne olur, bir bakalım...

Kılıçdaroğlu’nun ‘güzelliği’

Gelirken ‘değişim’ deyip ‘derin CHP’nin çelme ve ayarlarıyla tez elden ‘ağız değiştiren’ Kılıçdaroğlu’nun nasıl bir liste oluşturacağı tam bir muamma. Önseçimlerde mevcut vekillerin sandığa gömülmüş olması da, yeni liderin ‘taban değişim istiyor’ yorumu da ümit verici ama dört başlı partide, kartlar bu defa nasıl karılacak? Kahren oy veren, kuru muhalefet değil proje ve toplumsal sorunlara açılım isteyen tabana mı kulak kabartacak Kılıçdaroğlu, kemikleşmiş, partiyle kaim, katı laikçi Kemalist tabana mı?

CHP grubunun nasıl oluşacağı, anayasa tartışmalarının içeriğini ve seviyesini belirleyecek nitelikte. O yüzden, Kemal Bey’in seçimini statükoculardan, ‘Silivri’den savuşma’ derdindeki fırsatçılardan değil, bugünkü toplumun sorunlarına duyarlı, çözümü ‘despotizmden demokrasiye geçiş’te gören, buna katkı verebilecek isimlerden yana yapması, Türkiye’ye ve yeni CHP’ye yapacağı en büyük ‘güzellik’ olacaktır.

Bazı kamuoyu araştırmaları ‘MHP baraj altında’ diyor. Orta Anadolu’daki kaleleri birer birer düşünce, ‘göç alıp nefret kusan kıyılar’da kendine yurt arayan Bahçeli, tabanın 12 Eylül mesajına hala bigane görünüyor. Seçimden çıkamamak, Bahçeli’nin liderliğini sorgulanır hale getirmenin dışında, yeni anayasa yapımında Türk milliyetçilerinin temsilini de silikleştirecektir ki, asıl fena olan budur. Meclis’teki MHP’nin olası tartışmaları şiddetlendirmesi hatta kilitlemesi ihtimaline rağmen, budur. ‘Toplumsal sözleşme’de onların da ‘söz’ü olmalı. Dileriz 13 Haziran’a MHP’siz bir Meclis’le uyanmayız.

BDP seçime yine bağımsız adaylarla girip, bir grup olarak çıkmayı başaracak. En büyük Kürt şehri çoktandır Diyarbakır değil İstanbul olsa da ve coğrafi açıdan bölgeye sıkışmış vaziyette gölge siyaseti yürütse de BDP, önemli sayıdaki Kürt’ü temsil yeteneğine sahip. Ve bu temsiliyet, sembolik de olsa anayasa yapımında çok önemli.

Eli ayağı tam olsun da

AK Parti’nin seçimden açık ara birinci çıkacağı kesin gibi. Meclis çoğunluğuna sahip, tecrübeli bir iktidar partisi olarak anayasa çalışmalarında başı o çekecek yani. İşte bu durum AK Parti’ye tarih önünde ‘ahlaki bir görev’ yüklüyor; yeni Türkiye’nin yeni anayasasının doğumuna ebelik edeceği için. Doğumun sağlıklı, anayasanın elinin ayağının tam, meşruiyet oranının yüksek olabilmesi için AK Parti’nin, herhangi bir toy parti gibi değil, iktidar görmüş, ikbal sahibi bir anaç parti olarak, temsil imkanı olmayan siyasi eğilimleri kanatları altında toplaması, seçimlere çatı parti, bir koalisyon partisi olarak gitmesi gerekiyor. Bir zorunluluk değil elbette bu sorumluluk. Gebeliğin sebebi o değil çünkü. Hatta dalda portakal bile değildi AK Parti, mevcut anayasadan şikayetlere başlandığında. Ama işte gebelik, onun iktidarında olgunlaştı, doğum anı, ‘anayasal an’ yaklaşıyor. ‘Çocuk kimin yatağında doğmuşsa onundur’, Başbakan da bunu bilir.

* Söylemezsem çatlarım: Sayın Zekeriya Öz’e kocaman bir teşekkür buradan, geleceğimizi temizlememize yardım ettiği, hukuk önünde herkesin eşit olduğunu gösterdiği, cesareti ve emeği için.