Uydular, uydular dünyaya uydular! Küçüğü büyüğü çatılarda sıralana durdular. Kim bilir belki boş belki hoş hayaldiler, onun bunun yerine çatılarda sevdalana geldiler…
Yarım akıl tam destek, kimine köstek oldular, günbegün çatılarda çoğaldılar durdular. Onun bunun ekmeği, kiminin boş emeği, kimineyse eğlence, sabah akşam binbir hece…
Silah olup vurunca, canlı olup vurulunca hayat sandık biz onu, ama vardı bir sonu. Dünya için bir nefer, ekmek bulamayana dahi sıktırdı kemer. Kitaba ayıracak bütçemiz yok derlerken, kapılar çalındı erken erken. Kocaman kutular, çatılara kurdular ve dedim ya günbegün çoğaldılar durdular…