Aslında çoğu zamanda ve dönemlerde insan içini mısralara döker..

Hayyallerini tutkularını ideallerini..kısaca kendine ait olan her şeyini..

O yüzdendir Fuzuli o yüzdendir Ali Şir Nevai..Çile dile gelmiş Necep Fazıl ile... AŞK ,Leyla vü Mecnun olmuş Fuzulide... Sezai Karakoç Mona Roza ile girmiş gönüllere... Çanakkale Destan olmuş Mehmet Akif ile.... Mücadele Muhammed İkbalin kalemi ile baş kaldırmış... On Emir Rab'den Musaya ve insanlığa...

Yaradan ve yaratılan SÖZLER ile buluşmuş.. Ve sözler kelimeler ile taşınmış...

Onları unutmayız çünkü insana ait olan onların kalemi ile bütün dillerde bütün reklerde dile gelmiş


Bizdik yazmayı öğrenen kalem tutan eller,
Ve bizdik yaratılan ama söz bahşedilenler
Bizdik kelimeler ile sonsuz uçsuz bucaksız,
Hayaller kurup olsun diye bekleyenler

..bnhr..

Yüreğine sağlık hocam,döktürmüşsün ..alkışlıyorum

Kaleminiz daim olsun inşallah

erkeklerde ağlar

Uzun ve yanlız gecenin ayazında
Soğuğun tel tel içe döküldüğü anda
Sessiz bir feryat koparan
Yanlız ve çaresiz erkeklerde ağlar

Her tohumun toprağa saçılmasıyla
Bin ümidini yeşerttiği öz hayatıyla
Huzur ve saadet beklerken ansızın
Terkedilmiş yıkık ereklerde ağlar

Vuslat beklerken arzu gönüldaşıyla
Hayat kemiren ayrılığa ağlar
Şimdi mevsim geçiyor bak
Mevsimsiz kalmış erkeklerde ağlar

Bilirmisin bir gül neden kızarır
Sevgilinin elinde sevgisinden utanır
Varlığına eremeyen aşık ney gibi sızlansa
Bülbül gibi kanıp gülistana aldanır

Ey inci mercan ey bahar çiçeğim
Uğruna mecnun olup kendimden geçtiğim
Varlığıyla ruhuma hayat üfleyen can
Bilsen ki sensiz kurumuş toprak benim

Zamana sığmaz seninle geçen anım
Sensiz yuvasız kalmış göçmen kuşlarım
Ne olur güneş ol doğ ebedi semama
Vatan ol al yurduna bitsin artık vuslatım

..bnhr..