Bu şehirden gidiyorum
Gözleri kör olmuş kırlangıçlar gibi
Gururu yıkılmış soy atlar gibi
Bu şehirden gidiyorum

İnsanlar taş gibi bana yabancı
Ağaçlar bensiz hüküm giyecek bulvarlarda
Bir tambur bir yalnızlığı anlatıyorsa
O ışıksız pencereden
Ben onu bile bile duymuyor gibiyim.

Bu şehirden gidiyorum
Gömerek geceyi içime
Sabahın hüznünü beklemeden
Gidiyorum bu şehirden.


Erdem BAYAZIT

başlığı görünce veda ediyorsun sandım, üzüldüm birden. Allahtan şiirmiş :) güzel bir şiir.

başlığı görünce veda ediyorsun sandım, üzüldüm birden. Allahtan şiirmiş :) güzel bir şiir.

:) Şimdilik buradayız ve gücümüz yettiğince de burada kalacağız inşallah..Öğreneceğimiz çok şey var sizlerden..

Yorum için teşekkürler..

:) Şimdilik buradayız ve gücümüz yettiğince de burada kalacağız inşallah..Öğreneceğimiz çok şey var sizlerden..

Yorum için teşekkürler..



benim size ödevlerim konusunda daha çoook ihtiyacım olacak :w:

Allah size güç versin :) ve hep burda kalın ;1

Güzel bir şiirmiş paylaşım için sağolun:)

Yorum için ben teşekkür ederim çilik kardeşim..

selamlar

İnsanlar taş gibi bana yabancı
Ağaçlar bensiz hüküm giyecek bulvarlarda
Bir tambur bir yalnızlığı anlatıyorsa
O ışıksız pencereden
Ben onu bile bile duymuyor gibiyim.

paylaşım için teşekkürler (+) emeğinize sağlık

Gidiyorum bu şehirden.

keşke diyebilsem...
paylaşım için teşekkürler

Şiir yakın zamanda bizlere ve şehirlere veda eden çok sevdiğim hemşehrim Erdem Beyazıt'tan olunca daha bir heyecan ve beğeni ile okudum...

Teşekkürler...

Çok güzel bir şiirdi gönlünüze sağlık paylaşım için teşekkürler:gül:

Kıymetli yorumlarınız için ben teşekkür ederim..

Erdem Beyazıt, ölümü ruhunda eritmiş büyük insan, ve bir gün şehirlere veda etti gerçekten.. Vedayı hep bekliyordu aslında.

"Biliyorum yaklaşıyoruz her an
Biliyorum oruçlu doğar insan
Ölümün iftar sofrasına." diyordu ya şair..


"Veda"nın en keskin ismi olarak karşımıza çıkıyordu ölüm.. Şairin satırlarıyla;

Ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm
Ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm

.....



selamlar