![]() |
#31 |
![]() Gel Gör Beni Aşk Neyledi
Ben yürürüm yane yane Aşk boyadı beni kane ne akilem ne divane gel gör beni aşk neyledi akar sulayın çağlarım dertli ciğerim dağlarım Şeyhim anuban ağlarım gel gör beni aşk neyledi miskin yunus bi'çareyim dost ilinden avareyim gell gör beni aşk neyledi Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#32 |
![]() Geldi Geçti Ömrüm Benim
Geldi geçti ömrüm benim Şol yel esip geçmiş gibi Hele bana şöyle gelir Şol göz yumup açmış gibi İş bu söze Hak tanıktır Bu can gövdeye konuktur Bir gün ola çıka gide Kafesten kuş uçmuş gibi Miskin adem-oğlanını Benzetmişler ekinciye Kimi biter kimi yiter Yere tohum saçmış gibi Bu dünyada bir nesneye Yanar içim göynür gibi Yiğit iken ölenlere Gök ekini biçmiş gibi Bir hastaya vardın ise Bir içim su verdin ise Yarın anda karşı gele Hak şarabın içmiş gibi Bir miskini gördün ise Bir eskice verdin ise Yarın anda sana gele Hulle donun biçmiş gibi Yunus Emre bu dünyada İki kişi kalır derler Meger Hızır, İlyas ola Ãb-i hayat içmiş gibi Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#33 |
![]() Göçtü Kervan Kaldık Dağlar Başında
Ah nice bir uyursun uyanmaz mısın Göçtü kervan kaldık dağlar başında Çağrışı tellallar inanmaz mısın Göçtü kervan kaldık dağlar başında Emr-i hac göçeli hayli zamandır Muhammed cümleye dindir imandır Delilsiz gidilmez yollar yamandır Göçtü kervan kaldık dağlar başında Yunus sen bu dünyaya niye geldin Gece gündüz Hakkı zikretsin dilin Enbiyaya uğramaz ise yolun Göçtü kervan kaldık dağlar başında Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#34 |
![]() Gönlümden Yunus Geçer
Cennette huriler gezer, Huriden ahdim geçer. Ahde hikmet ne gerek, Gönlümden Yunus geçer. Şol dağdan ırmak akar, Irmaktan bahtım geçer. Bahta hayret ne gerek, Gönlümden Yunus geçer. Beytullah’a güneş doğar, Güneşten cânım geçer. Câna zulmet ne gerek, Gönlümden Yunus geçer. Selçuk Uzman tarafından Yunus'a yazılmıştır... Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#35 |
![]() Hak Bir Gönül Verdi Bana
Hak bir gönül verdi bana Ha demeden hayrân olur Bir dem gelir şâdân olur Bir dem gelir giryân olur Bir dem sanasın kış gibi Şol zemheri olmuş gibi Bir dem beşâretden doğar Hoş bağ ile bostân olur Bir dem gelir söyleyemez Bir sözü şerh eyleyemez Bir dem dilinden dür döker Dertlilere dermân olur Bir dem çıkar arş üzere Bir dem iner taht-es-serâ Bir dem sanasın katredir Bir dem taşar ummân olur Bir dem cehâletde kalır Hiç nesneyi bilmez olur Bir dem dalar hikmetlere Câlînus u Lokmân olur Bir dem dev olur yâ peri Vîrâneler olur yeri Bir dem uçar Belkîs ile Sultân-ı ins ü cân olur Bir dem varır mescidlere Yüz sürer anda yerlere Bir dem varır deyre girer İncil okur ruhbân olur Bir dem gelir Îsâ gibi Ölmüşleri diri kılar Bir dem girer kibr evine Fir'avn ile Hâmân olur Bir dem döner Cebrâil'e Rahmet saçar her mahfile Bir dem gelir gümrâh olur Miskin Yunus hayrân olur Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#36 |
![]() İlahi
Acep şu yerde var m'ola Şöyle garip bencileyin Bağrı başlı gözü yaşlı Şöyle garip bencileyin Kimseler garip olmasın Hasret odına yanmasın Hocam kimseler duymasın Şöyle garip bencileyin Nice bu dert ile yanam Ecel ere bir gün ölem Meğerki sinimde bulam Şöyle garip bencileyin Gezdim Urum ile Şam'ı Yukarı illeri kamu Çok istedim bulamadım Şöyle garip bencileyin Söyler dilim ağlar gözüm Gariplere göynür özüm Meğerki gökte yıldızım Şöyle garip bencileyin Bir garip ölmüş diyeler Üç günden sonra duyalar Soğuk su ile yuyalar Şöyle garip bencileyin Hey Emre'm Yunus biçare Bulunmaz derdine çare Var imdi gez şardan şara Şöyle garip bencileyin Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#37 |
![]() İlim İlim Bilmektir
Okumakdan mana ne Kişi hak'kı bilmektir çün okudun bilmezsin Ha bir kuru emekdür yiğirmi dokuz hece Okusan uçtan uca Sen hep elif dersin hoca Manası ne demekdür yunus emre der hoca gerekse var bin hacca hepisinden iyice bir gönüle girmekdür Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#38 |
![]() İster İdim Allah'ı
İster idim Allah'ı buldum ise ne oldu Ağlar idim dün ü gün güldüm ise ne oldu Erenler meydanında yuvarlanır top idim Padişah çevganında kaldım ise ne oldu Erenler sohbetinde deste kızıl gül idim Açıldım ele geldim soldum ise ne oldu Alimler ulemalar medresede buldusa Ben harabat içinde buldum ise ne oldu İşit Yunus'u işit yine deli oldu hoş Erenler manisine daldım ise ne oldu |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#39 |
![]() İşidin Ey Yarenler
İşidin ey yarenler aşk bir güneşe benzer Aşık olmayan gönül misal-i taşa benzer Taş gönülde ne biter dilinde ağu tüter Nice yumşak söylese sözü savaşa benzer Aşk erinin gül yüzü yumşanır muma döner Taş gönüller kararmış şol yavuz kışa benzer Münkir işini bilmez işi ileri gelmez Nice tâbir eylesen anlanmaz düşe benzer Hırs anı almışdürür nefsine kalmışdürür Kendi tatlı canına yavuz yoldaşa benzer Aşk kudret küresidir sızdırır âşıkları Halden hale döndürür andan gümüşe benzer Âşık canı dinlemez tâ dosta ermeyince Dünyada kararı yok pervazlı kuşa benzer Ol sultan kapısında ol Hazret tapusunda Âşıkların yıldızı her dem çavuşa benzer Geç Yunus endişeden ne gerek bu pîşeden Önden ere aşk gerek andan dervişe benzer Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#40 |
![]() Kahrında Hoş Lütfunda Hoş..
Cana cefa kıl ya vefa Kahrın da hoş, lutfun da hoş, Ya derd gönder ya deva, Kahrında hoş, lutfun da hoş. Hoştur bana senden gelen: Ya hilat-ü yahut kefen, Ya taze gül, yahut diken.. Kahrında hoş lutfun da hoş. Gelse celalinden cefa Yahut cemalinden vefa, İkiside cana safa: Kahrın da hoş, lutfun da hoş. Ger bağ-u ger bostan ola. Ger bendü ger zindan ola, Ger vasl-ü ger hicran ola, Kahrın da hoş, lutfun da hoş. Ey padişah-ı Lemyezel! Zat-ı ebed, hayy-ı ezel! Ey lutfu bol, kahrı güzel! Kahrında hoş, lutfun da hoş. Ağlatırsın zari zari, Verirsen cennet-ü huri, Layık görür isen nari, Kahrında hoş, lutfun da hoş. Gerek ağlat, gerek güldür, Gerek yaşat gerek öldür, Aşık Yunus sana kuldur, Kahrında hoş, lutfun da hoş. Yunus Emre |
|
![]() |
![]() |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|