Dal kırıldı, en onulmaz yerinden - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**fütüvvet** · 05-09-2008, 18:48

Dal kırıldı, en onulmaz yerinden
Aslında ne çok sevmişti rüzgarı
Lal oldu, kırıldı dal, bir daha yeşermez yaprakları

Rüzgar hoyrat esti, keskin bir bıçak gibi
Ümitlerini kesti, kırdı, incitti dalı
Zemheri soğukların, ayazları bile
Gömememişti dalı kendi içine
Ak karlar yağmıştı da üstüne, kıramamıştı onu
Rüzgar, en sevdiği rüzgar, yaptı yapacağını
Islık gibi hoyrat nefesi ile, kırdı onu, kırdı kanadını kolunu

Artık hüzünler açar, dalın tomurcuklarında
Fasılalı esse de rüzgar, özür dilese de binlerce
Farketse de, dalın onu ne çok sevdiğini
Esmese de , eskisi gibi keskin, eskisi gibi hoyrat
Takati kalmadı dalın, kırıldı bir kere, en hassas yerinden
Sustu dal, esti rüzgar, olanlar oldu
En hassas yerine, yüreğine vurdu rüzgar
Dal rüzgarı affetse ne çıkar, kırıldı ya bir kere
Esmese de artık delice rüzgar

Kırmızı şafaklarda beklerdi oysa onu
Isınırdı sam yellerinde
Raks ederdi dalın yaprakları
Ilıman esince rüzgar ve sevinirdi her esişinde
Lalelerin, papatyaların kokusunu bulurdu onda
Mavi gökyüzüne yollardı, yapraklarını sırtında
Isınırdı bazen, onun kollarında
Şakırken bülbüller, o rüzgarı dinlerdi gene de
Tarifsiz, anlatılmaz bir sevgi idi yaşadıkları
Islığıyla dikilirdi yaprakları
Rüzgarı çok sevmişti dal, çok sevmişti

Bir gün kırılana kadar
İçi burkulana kadar
Rüzgar onu kırana kadar

Kırılmıştı bir kere
En onulmaz yerinden
Razı olurdu ya her şeye
Eğer başka dallara esmeseydi rüzgar....

05-09-2008, 18:48	#1
Kullanıcı Adı fütüvvet	Dal kırıldı, en onulmaz yerinden Dal kırıldı, en onulmaz yerinden Aslında ne çok sevmişti rüzgarı Lal oldu, kırıldı dal, bir daha yeşermez yaprakları Rüzgar hoyrat esti, keskin bir bıçak gibi Ümitlerini kesti, kırdı, incitti dalı Zemheri soğukların, ayazları bile Gömememişti dalı kendi içine Ak karlar yağmıştı da üstüne, kıramamıştı onu Rüzgar, en sevdiği rüzgar, yaptı yapacağını Islık gibi hoyrat nefesi ile, kırdı onu, kırdı kanadını kolunu Artık hüzünler açar, dalın tomurcuklarında Fasılalı esse de rüzgar, özür dilese de binlerce Farketse de, dalın onu ne çok sevdiğini Esmese de , eskisi gibi keskin, eskisi gibi hoyrat Takati kalmadı dalın, kırıldı bir kere, en hassas yerinden Sustu dal, esti rüzgar, olanlar oldu En hassas yerine, yüreğine vurdu rüzgar Dal rüzgarı affetse ne çıkar, kırıldı ya bir kere Esmese de artık delice rüzgar Kırmızı şafaklarda beklerdi oysa onu Isınırdı sam yellerinde Raks ederdi dalın yaprakları Ilıman esince rüzgar ve sevinirdi her esişinde Lalelerin, papatyaların kokusunu bulurdu onda Mavi gökyüzüne yollardı, yapraklarını sırtında Isınırdı bazen, onun kollarında Şakırken bülbüller, o rüzgarı dinlerdi gene de Tarifsiz, anlatılmaz bir sevgi idi yaşadıkları Islığıyla dikilirdi yaprakları Rüzgarı çok sevmişti dal, çok sevmişti Bir gün kırılana kadar İçi burkulana kadar Rüzgar onu kırana kadar Kırılmıştı bir kere En onulmaz yerinden Razı olurdu ya her şeye Eğer başka dallara esmeseydi rüzgar....

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)