Edebiyatta bir kahramanın büyüklüğü onun sosyal önemiyle değil temsil ettiği ahlaki ikilemin büyüklüğüyle ölçülür. Bir karakter sosyal mertebesine ünvan ve makamına bakılmaksızın, bir romanda iyiyi ve kötüyü temsil ettiği zaman büyük olur. Bir roman yada dramda hükümdarın önemsiz bir karakter olabilmesine karşın hizmetkarın kahraman olabilmesinin sebebi budur. Bu durum hayatta niçin böyle değil? Bunun sebebi, yazarın yazarken bizi kahraman ruhuna götürmesi, buna karşın gerçek hayatta insanların sadece dış yüzünü tanımamızdır. Bir insan yıllardır yakınmızda yaşıyor olabilir ve biz onu tanıdığımızı sanabiliriz. Oysa gerçekte bildiğimiz tamda isim, meslek, mali durum ve sosyal konum gibi hiçbir ahlaki değer taşımayan şeylerdir. O kişi hakkında hakikaten önemli olan ve sadece bir yazarın söyleyebileceği şey genellikle bilinmeksizin kalır..