1. Özgür Düşünce Sahibi:
Hz.İbrâhim’in kişiliğine yönelik ilk tesbitimiz, onun içinde yaşadığı toplumdan bağımsız olarak doğruları araştıma yönünde bir gayret içinde olmasıdır. O doğruyu görme bakımından özgürce düşünüyor ve hakiki doğruyu bulmaya çalışıyordu. Dünyaya geldiği toplum putperest bir toplumdu. Bir yığın putları vardı taptıkları... O, önce bunlara baktı. Onları tanımaya çalıştı. Onların gerçek değerlerini anlamaya, güçlerini görmeye yöneldi.

En’am 74-78’de İbrâhim’in yıldıza, aya ve güneşe bakması ve onların kendisinin rabbi olamayacağını düşünmesi ve bunu dile getirmesi anlatılmaktadır.

En’am 74’de İbrâhim, daha önce putlara bakmış ve onları ilah olarak benimseyen babasına hiç çekinmeden şöyle demişti. “Doğrusu seni ve kavmini açık bir sapıklık içinde görüyorum.” İbrâhim’in babası, Âzer, put yapıcısı idi. Babası İbrâhim’den yaptığı putları pazara götürüp satmasını isterdi. O da onları alır, pazara götürür : “Hiç kimseye bir faydısı da zararı da olmayan bu putları almak isteyen var mı?” diye, elindeki putları aşağılar, kimsenin almamasını sağlardı. Ama İbrâhim çok dürüst birisiydi. Pazarda onları satabilmek için inanmadığı ve doğru olmayan şeyler söylemiyordu. O gerçekleri dile getiriyordu. İkinci bir özellik olarak onun bildiğini ve inandığını açıklamaktan çekinmeyen açık sözlü birisi olduğunu söyleyebiliriz.[1]



--------------------------------------------------------------------------------

[1] Şaban Piriş, Hz. İbrahim. Denge yayınları: s.80,81.