şeyh şamilin yolundayız Allah sahittir buna

Eğilmedik tarih boyu düşmanın karşısında
Şeyh Şamil'in yolundayız Allah şahittir buna!

Mashadov;
teşekkürler paylaştığın için..Büyük insanları büyük yapan kendi sınırlarını aşmalarıdır.Şeyh Şamil de buna çok iyi bir örnektir.Tıpkı Murselyavuz'un verdiği Mevlana ve Hacı Bektaş-ı Veli örneği gibi..

Birçoğunuz biliyorsunuzdur ama ben de Akif ve Necip Fazıl'dan iki kısa anektot sunayım:

Akif sanık koltuğunda otururken hakim Akif'e:
Ne bu hal Akif,suratın maymuna dönmüş! demiş..
Akif sol tarafındaki pencereye dönerek:
-Evet,şimdi de pencereye döndü! demiş...

Birbirleriyle sürekli atışan Necip Fazıl ve Nazım Hikmet bir gün birlikte camiye giderler.(Nazım Hikmet de gidermiş demek ki camiye..)
Aralarında bir saf boşluk kalacak şekilde saf tutmuşlar ve Nazım Üstad'la uğraşmak adına:
-Senin eşekten ne farkın var Necip Fazıl? demiş...
Üstad'ın cevabı hazır:
-Bir saf boşluk...

paylaşımlarınız için tşk

zaten büyük insanları büyük yapan şeyler farklı bakış açılarına sahip olabilmeleridir...

peki biz de bir gün farklı bakabilir miyiz dersin....

Büyük insanlar dedim kardeş, ben daha çocuğum ki...
Belki bir gün bakabiliriz...

ama kendi adıma hiç bir zaman bir Hacı Bektaş, bir Mevlana, bir Şeyh Şamil veya Akif olamayacağımı da bilecek kadar ayaklarımın üzerine basabiliyorum...

liderler farklıdır...

benden de size ufak bir bilgi

ŞEYH ŞAMİL
Ömrünü milletinin hürriyetine ve İslam beldelerinin bağımsızlığına adamış şanlı bir mücahit.
O,yirmibeş yıl aralıksız devam eden muharebelerde koskoca Rus ordularını yenilgiden yenilgiye uğratmış,kan içici Moskof canavarına unutamıyacakları şamarlar indirmiştir.
İmam Şamil insanlığın düşmanı bir devlete karşı verdiği mücadelelerle sadece Kafkasya ve Türkiye’nin değil bütün dünyanın gönlünde yer tutmuş bir kahramandır.
17 Ekim 1832’de Ruslar Şamil’in doğup büyüdüğü Gimri kasabasını basmışlardı,düşman kalabalıktı,topu tüfeği vardı,Gimrililer ise bir avuç,işte bu muharebede düşmanın ortasına bir top güllesi gibi atılmıştı Şamil.Kılıcı her inip kalkışında bir Moskof askerini yere seriyordu,fakat pusuda bekleyen düşman askeri süngüsünü Şamil’e hırsla sapladı,süngü yiğit Şamil’in göğsünden girip çıktı o vaziyette süngüyü saplayan askeri öldürüp vuruşmaya devam etti..Vuruşma bittiğinde O,bir köşede baygın bulundu .25 gün baygın halde yatan Şamil uyandığında başucunda duran annesine ilk olarak “Anam namaz vakti geçti mi?”diye sordu.
İmam Şamil’in liderliğinde Kuzey Kafkasyalılar Çarın ordularına kan kusturmaya başladılar Kafkas dağları Rus ordularına mezar oldu.Çar I.Nikola maddi kuvvetle yenemediği Şamil’i hile ile yenmeyi denedi,bol bol mevki,makam,rahat bir dünyevi hayat vadinde bulunduğu mektubu Şamil’e gönderdi.
Çar’ın alçak teklifine Şamil şöyle cevap verdi;….
Başında bulunduğum bu kahramanlar topluluğunun kalplerinde kökleşen bu eşsiz zafer imanı kökünden kazınmadıkça ve en genç muhariplerimden en ihtiyar naiplerime kadar tek kurşunları ve tek kolları kalıncaya kadar bu mübarek vatanı son dağına,son köyüne ve en son kaya parçasına kadar karış karış müdafaa etmekten beni hiçbir kuvvet alıkoyamıyacaktır.
Bu uğurda bütün evlat ve ayalimi kılıçtan geçirseniz,son zürriyetimi kurutsanız,en son müridimi yok etseniz tek başıma ve son nefesime kadar yine dövüşeceğim.Son cevabım budur General