Kâinatta tembelliğe yer yok - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**cahide** · 06-13-2009, 18:11

Atomdan koca koca kürelere kadar başımızı kaldırıp baktığımızda hummalı bir faaliyet ve hareket görürüz. Bunlar nice gerçekleri anlatır bizlere.

“Sa’y, asıl esastır”1 diyen Bediüzzaman, kâinatta bulunan bu bıkma bilmez faaliyetin, kâinattaki cins ve türlerin “sessizce bir konuşması ve konuşturması,” bu faaliyetten doğan hareket ve yok oluşların da bir “tekellümâtı tesbihiye”2 olduğunu söyler.

Demek kâinat sessizce konuşuyor ve bu konuşmalarıyla yaratıcılarını tenzih ve tesbih ediyor, Onun bütün kemal sıfatlarıyla muttasıf olduğunu ilân ediyorlar.

Tembelliğe yer yoktur kâinatta. Sükûn, sükûnet, monotonluk, durgunluk ve tembelliğin yokluk ve bütün bütün zarar olduğunu; hareket, faaliyet yenilik ve değişimin ise varlık ve hayır olduğunu belirten Bediüzzaman, bunu şöyle dile getirir: “Sükûn ve sükûnet, atalet, yeknesaklık, tevakkuf; bir nev'î ademdir, zarardır. Hareket ve tebeddül; vücuttur, hayırdır.”3

Bu dünya çalışma ve hizmet yeri, ahiret de ücret diyarıdır. Burada dünya ve ahiret için çalışılacak, muaccel ücretler burada, müeccel ücretler de ahirette verilecektir. Onun için mükâfatı, ücreti, sonucu dünyada aramak kadar yanlış birşey olamaz. Bu dünya mükâfat ve istirahat yeri değildir ki insan çalışmasın, kendini tembelliğe atsın.

Öyleyse insan, özellikle Müslüman tembelliğe; bütün bütün işler bitmiş, ücret, ödül alınmış gibi istirahata da yer vermemelidir hayatında. Tembellik, rahatlık arzusu aynı zamanda yokluk demektir. Bediüzzaman’ın ifadesiyle, “Yeknesak istirahat döşeğindeki hayat, hayr-ı mahz olan vücuttan ziyade, şerr-i mahz olan ademe yakındır ve ona gider.”4

Bu ve buna benzer sakıncaları sebebiyle Allah Resûlünün (asm), “Allah’ım, âcizlikten, tembellikten, korkaklıktan, düşkün ihtiyarlıktan sana sığınırım”5 duâsında tembellikten de sakınmaya yer vermesi ne kadar yerinde. Tembelliğe kâinatta en küçük bir yer dahi yokken nasıl olur da biz kendimizi tembelliğe atabiliriz?

Dipnotlar:

1- Sözler, s. 685.

2- Mektubat, s. 58.

3- A.g.e., s. 49.

4- Lem’alar, s. 16.

5- Buharî, Daavat: 38; Müslim, Zikir: 15.

06-13-2009, 18:11	#1
Kullanıcı Adı cahide	Kâinatta tembelliğe yer yok Atomdan koca koca kürelere kadar başımızı kaldırıp baktığımızda hummalı bir faaliyet ve hareket görürüz. Bunlar nice gerçekleri anlatır bizlere. “Sa’y, asıl esastır”1 diyen Bediüzzaman, kâinatta bulunan bu bıkma bilmez faaliyetin, kâinattaki cins ve türlerin “sessizce bir konuşması ve konuşturması,” bu faaliyetten doğan hareket ve yok oluşların da bir “tekellümâtı tesbihiye”2 olduğunu söyler. Demek kâinat sessizce konuşuyor ve bu konuşmalarıyla yaratıcılarını tenzih ve tesbih ediyor, Onun bütün kemal sıfatlarıyla muttasıf olduğunu ilân ediyorlar. Tembelliğe yer yoktur kâinatta. Sükûn, sükûnet, monotonluk, durgunluk ve tembelliğin yokluk ve bütün bütün zarar olduğunu; hareket, faaliyet yenilik ve değişimin ise varlık ve hayır olduğunu belirten Bediüzzaman, bunu şöyle dile getirir: “Sükûn ve sükûnet, atalet, yeknesaklık, tevakkuf; bir nev'î ademdir, zarardır. Hareket ve tebeddül; vücuttur, hayırdır.”3 Bu dünya çalışma ve hizmet yeri, ahiret de ücret diyarıdır. Burada dünya ve ahiret için çalışılacak, muaccel ücretler burada, müeccel ücretler de ahirette verilecektir. Onun için mükâfatı, ücreti, sonucu dünyada aramak kadar yanlış birşey olamaz. Bu dünya mükâfat ve istirahat yeri değildir ki insan çalışmasın, kendini tembelliğe atsın. Öyleyse insan, özellikle Müslüman tembelliğe; bütün bütün işler bitmiş, ücret, ödül alınmış gibi istirahata da yer vermemelidir hayatında. Tembellik, rahatlık arzusu aynı zamanda yokluk demektir. Bediüzzaman’ın ifadesiyle, “Yeknesak istirahat döşeğindeki hayat, hayr-ı mahz olan vücuttan ziyade, şerr-i mahz olan ademe yakındır ve ona gider.”4 Bu ve buna benzer sakıncaları sebebiyle Allah Resûlünün (asm), “Allah’ım, âcizlikten, tembellikten, korkaklıktan, düşkün ihtiyarlıktan sana sığınırım”5 duâsında tembellikten de sakınmaya yer vermesi ne kadar yerinde. Tembelliğe kâinatta en küçük bir yer dahi yokken nasıl olur da biz kendimizi tembelliğe atabiliriz? Dipnotlar: 1- Sözler, s. 685. 2- Mektubat, s. 58. 3- A.g.e., s. 49. 4- Lem’alar, s. 16. 5- Buharî, Daavat: 38; Müslim, Zikir: 15.

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)