Marquez'in duygu yüklü veda mektubu - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**suskun_prenses** · 07-25-2007, 22:34

Yakalandığı kanser nedeniyle sağlık durumu kötüleşen ve inzivaya
çekilme kararı alan Kolombiyalı yazar Gabriel Garcia Marquez, yakın
dostlarına bir veda mektubu gönderdi.

Yazarın mektubu, değişik dillere çevrildi ve Internet üzerinden yayına
verildi.
İşte usta yazar Marquez'in duygu yüklü veda mektubu:

----

"Tanrı bir an için paçavradan bebek olduğumu unutup, can vererek beni
ödüllendirse; aklımdan geçen her şeyi dile getiremeyebilirdim, ama en
zindan dile getirdiklerimi ayrıntısıyla aklımdan geçirir ve
düşünürdüm.Eşyaların maddi yönlerine değil anlamlarına değer verirdim. Az
uyur, çok rüya görür, gözümü yumduğum her dakikada, 60 saniye boyunca ışığı
düşünürdüm.
İnsan aşktan vazgeçerse yaslanır. Başkaları durduğu zaman yürümeye devam
ederdim.

Başkaları uyurken, uyanık kalmaya gayret ederdim.
Başkaları konuşurken dinler, çikolatalı dondurmanın tadından zevk almaya
bakardım.
Eğer Tanrı bana birazcık can verse, basit giyinir, yüzümü güneşe
çevirir,sadece vücudumu değil,ruhumu da tüm çıplaklığıyla açardım. Tanrım,
eğer bir kalbim olsaydı, nefretimi buzun
üzerine kazır ve günesin göstermesini beklerdim. Gökyüzündeki aya, yıldızlar

boyunca Van Gogh resimleri çizer, Benedetti şiirleri okur ve serenadlar
söylerdim. Gozyaşlarımla gülleri sular, vücuduma batan dikenlerinin acısını
hissederek, dudak kırmızısı taç yapraklarından öpmek isterdim.
Tanrım bir yudumluk yasamım olsaydı... Gün geçmesin ki, karşılaştığım tüm
insanlara
onları sevdiğimi söylemeyeyim. Tüm kadın ve erkekleri, en sevdiğim insanlar
oldukları konusunda birer birer ikna ederdim. Ve aşk içinde yaşardım.

Erkeklere, yaşlandıkları zaman aşkı bırakmalarının ne kadar yanlış olduğunu
anlatırdım. Çünkü insan aşkı bırakınca yaslanır.
Çocuklara kanat verirdim. Ama uçmayı kendi baslarına öğrenmelerine olanak
sağlardım.
Yaşlılara ise, ölümün yaşlanma ile değil unutma ile geldiğini öğretirdim.
Ey insanlar sizlerden ne kadar da çok şey öğrenmişim. Tüm insanların,
mutluluğun gerçekleri
görmekte saklı olduğunu bilmeden, dağların zirvesinde yaşamak istediğini
öğrendim.

Yeni doğan küçük bir bebeğin babasının parmağını sıkarken aslında onu
kendisine sonsuza dek kelepçeyle mahkum ettiğini öğrendim.
Sizlerden çok şey öğrendim. Ama bu öğrendiklerim pek işe yaramayacak.

Çünkü hepsini bir çantaya kilitledim.
Mutsuz bir şekilde...
ARTIK ÖLEBİLİR MİYİM??

Gabriel Garcia Marquez

07-25-2007, 22:34	#1
Kullanıcı Adı suskun_prenses	Marquez'in duygu yüklü veda mektubu Yakalandığı kanser nedeniyle sağlık durumu kötüleşen ve inzivaya çekilme kararı alan Kolombiyalı yazar Gabriel Garcia Marquez, yakın dostlarına bir veda mektubu gönderdi. Yazarın mektubu, değişik dillere çevrildi ve Internet üzerinden yayına verildi. İşte usta yazar Marquez'in duygu yüklü veda mektubu: ---- "Tanrı bir an için paçavradan bebek olduğumu unutup, can vererek beni ödüllendirse; aklımdan geçen her şeyi dile getiremeyebilirdim, ama en zindan dile getirdiklerimi ayrıntısıyla aklımdan geçirir ve düşünürdüm.Eşyaların maddi yönlerine değil anlamlarına değer verirdim. Az uyur, çok rüya görür, gözümü yumduğum her dakikada, 60 saniye boyunca ışığı düşünürdüm. İnsan aşktan vazgeçerse yaslanır. Başkaları durduğu zaman yürümeye devam ederdim. Başkaları uyurken, uyanık kalmaya gayret ederdim. Başkaları konuşurken dinler, çikolatalı dondurmanın tadından zevk almaya bakardım. Eğer Tanrı bana birazcık can verse, basit giyinir, yüzümü güneşe çevirir,sadece vücudumu değil,ruhumu da tüm çıplaklığıyla açardım. Tanrım, eğer bir kalbim olsaydı, nefretimi buzun üzerine kazır ve günesin göstermesini beklerdim. Gökyüzündeki aya, yıldızlar boyunca Van Gogh resimleri çizer, Benedetti şiirleri okur ve serenadlar söylerdim. Gozyaşlarımla gülleri sular, vücuduma batan dikenlerinin acısını hissederek, dudak kırmızısı taç yapraklarından öpmek isterdim. Tanrım bir yudumluk yasamım olsaydı... Gün geçmesin ki, karşılaştığım tüm insanlara onları sevdiğimi söylemeyeyim. Tüm kadın ve erkekleri, en sevdiğim insanlar oldukları konusunda birer birer ikna ederdim. Ve aşk içinde yaşardım. Erkeklere, yaşlandıkları zaman aşkı bırakmalarının ne kadar yanlış olduğunu anlatırdım. Çünkü insan aşkı bırakınca yaslanır. Çocuklara kanat verirdim. Ama uçmayı kendi baslarına öğrenmelerine olanak sağlardım. Yaşlılara ise, ölümün yaşlanma ile değil unutma ile geldiğini öğretirdim. Ey insanlar sizlerden ne kadar da çok şey öğrenmişim. Tüm insanların, mutluluğun gerçekleri görmekte saklı olduğunu bilmeden, dağların zirvesinde yaşamak istediğini öğrendim. Yeni doğan küçük bir bebeğin babasının parmağını sıkarken aslında onu kendisine sonsuza dek kelepçeyle mahkum ettiğini öğrendim. Sizlerden çok şey öğrendim. Ama bu öğrendiklerim pek işe yaramayacak. Çünkü hepsini bir çantaya kilitledim. Mutsuz bir şekilde... ARTIK ÖLEBİLİR MİYİM?? Gabriel Garcia Marquez

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)