GÖNÜL DOSTU
 

Gönül Dostu
Gönül gözüyle bakarsan, gönül dostun görünür,
Varsa; Cürm-ü haset gönül,hepten yerde sürünür,
Dostluk bağı, gönlümüzde hoş sohbete bürünür,
Varsa dostun yalanı, baht-ı kedere dürünür.


Gönül sıcaklığında, dostluk harcını kararlar,
Dost gönüller,gönülden,gönül dostunu ararlar,
Gönül dostunu bulup, gül hasretiyle yanarlar,
Gerçek dostu kaybedince,özlem ile anarlar.


Gerçek dost, yok mu sandın? Ahir-i garip zamanda,
Arayıp bulacaksın, gönül! İğneyi samanda,
Madde-i bedelsiz zor,şu gönlü fakir imanda,
Hak dostu ara! Gönülde artık,emir kumanda.



Dost arıyorum sessizce, gönül bağım solmadan,
Gönlü güzel, dost beklerim,ömr-ü çilem dolmadan,
Beyhude yaşayıp,ham meyvelerini yolmadan,
Gönül dostu bul! Fani dünyada, pişman olmadan.



Dost arar iken; sakın menfeatini arama,
Boş gönül ile,dost diye gönülleri tarama,
Samimi dostlar, sessizce merhem olsun yarama,
Dostlar daima otursun, sıcak gönül soframa.

mehmet akifden değil bu şiir..