KUBBE-İ HADRA



Kimi, boşlukta sızar asude;

Kimi, bekler gecelerden seheri..

Farkı yoktur gecenin gündüzden,

Ne çıkar yanmasa ufkun feneri

Tunç taslarda içerler kaderi

Bu ecel şerbetinin bekrileri.

Kim bilir, belki giden yolcuların

Bu sefer son seferi

Sisli gözlerde cihetler silinir,

Kimsenin kimseden olmaz haberi

Ne semavatı görürler, ne yeri

Bu ecel şerbetinin bekrileri.

İçlerinden biri vardır ki aba

Bilerek sırtına çekmiş kederi

Yolda lakin onu dimdik yürütür

Belde imanının altın kemeri

Gecenin, gölgelerin şaheseri

Bu ecel şerbetinin bekrileri.

Seslenir da’veti bir meçhulün;

Bir nida der: İleri!

Ki nihayet bir ilahi gecenin

Kapısından süzülürler içeri

Ve aşarlar o karanlık kemeri

Bu ecel şerbetinin bekrileri

ARİF NİHAT ASYA