|
Her şey eskisi gibi olabilirdi belki. Küçük bir kapıyı açık bıraktı. Olmadı.
O da kendiliğinden kapandı.Değmezmiş diyebilseydi.
Allah’ım değmeyenle oyalama beni!
Öyle bir oyalandı ki değip değmediğini bile bilmediğinde, dönerim zannetti de bir adım geriye dönemedi. Ne kadar abesti aşkın yüzü. Dahası ne çok yüzü vardı. Aşkın bir yüzü, aşkın iki yüzü, aşkın yüzsüzlüğü. Vefa, ihanet, ahd. Hepsi birbirine karışıyordu. Uğrunda ahidler bozulan, ahde vefasızlık ediyordu.
Allah’ım dedi, ne olur yanılma olmasaydı.
{Nazan Bekiroğlu - Cam Irmağı Taş Gemi}
|