[Ertuğrul ÖZGÜL]

Necip Fazıl'ın Menderes'e ağıtı

Necip Fazıl’ın tutuklu bulunduğu tarihlerde ise Başbakan Adnan Menderes’in idamı gerçekleşti. İşte bu günlerde Necip Fazıl ‘Zeybeğin Ölümü” adıyla Menderes’in hatırasına bir ağıt yazdı.

27 Mayıs 1960 darbesi ile iktidardan indirilen Başbakan Adnan Menderes ve arkadaşları darbecilerin oluşturduğu Yüksek Adalet Divanında yapılan yaklaşık 10 aylık yargılamanın ardından idama mahkum edildiler. 16 Eylül 1961’de Fatin Rüştü Zorlu ve Hasan Polatkan 17 Eylülde ise Başbakan Adnan Menderes idam edildi. 3 genel seçim kazanarak yaklaşık 10 yıl başbakanlık görevinde bulunan Adnan Menderes halk tarafından çokça sevilen bir liderdi. İcraatı döneminde Türkiye’de halkın hürriyeti,serbestliği artmış ve ülke ekonomik, sosyal anlamda büyük gelişmeler kaydetmişti Toplumun farklı kesimlerinden muhafazakarlardan, liberallerden ve de İslamcılardan destek alan Adnan Menderes’in idam edilmesi ise halkın büyük çoğunluğunda üzüntüye sebep olmuştu.

Adnan Menderes’in idamının üzüntüsünü yaşayanlar biri de Necip Fazıl Kısakürek’ti. Necip Fazıl Kısakürek çıkardığı İslami bir bakış açısına sahip Büyük Doğu dergisiyle fikirlerini ortaya koyarken aynı zamanda iktidarda bulanan Adnan Menderes’e de destek vermekteydi. Askeri darbenin ardından Necip Fazıl Kısakürek tutuklandı ve çıkarmış olduğu Büyük Doğu dergisi kapatıldı. Necip Fazıl’ın tutuklu bulunduğu tarihlerde ise Başbakan Adnan Menderes’in idamı gerçekleşti. İşte bu günlerde Necip Fazıl ‘Zeybeğin Ölümü” adıyla Menderes’in hatırasına bir ağıt yazdı. Necip Fazıl Kısakürek’in Adnan Menderesin hatırası için kaleme aldığı bu şiir 1964 yılında yeniden yayınlanmaya başlayan Büyük Doğu dergisinin ilk sayısında yer aldı.



ZEYBEĞİN ÖLÜMÜ

Zeybeğimi bir kaç kızan, vurdular
Çukurda üstüne taş doldurdular
Ya bir de kalkarsa diye kurdular

Zeybeğim Zeybeğim ne oldu sana
Allah deyip şöyle bir doğrulsana!

Zeybeğim kalkamaz dirilemez mi?
Odası mühürlü girilemez mi?
Şu ters akan sular çevrilemez mi?

Ne güne dek böyle gider bu devran
Zeybeğim bir sel ol bir çığ ol davran!

Kır at zincirlenmiş ufuk sahipsiz
Han kayıp hancı yok konuk sahipsiz
Baş köşede sırma koltuk sahipsiz

Kızanlar, dört yandan hep abandınız!
Zeybeğin kanına ekmek bandınız!

Bilemem susarak ölmek mi hüner?
Lisan çıldırıyor dil nasıl döner?
Ondan son iz uzak, uzak bir fener

Öldü mü? Çatlarım yine inanmam!
Diriye yanarım ölüye yanmam!

Zeybek kaybolduysa bunca kayıp ne?
Tesbihi dökülmüş aranır nine
Balonu yok ağlar çocuk haline

Zeybeğim; dünyayı aldın götürdün
Bir öldün beni de binbir öldürdün!

Beyni tırmık tırmık pençelere sor!
Mevsim niçin ölgün bahçelere sor!
Sor; çukuru nerde, serçelere sor!

Ağla, bir dinmeyen hasrete ağla
Zeybeksiz yolları gözetle ağla! …









Ömer Aymalı/ Dünya Bülteni