[suskun_prenses]

Yarım kalmışlıkların arasından bir fısıltı işittim yine.
Gidişinin ayak sesleri bu,anımsadım birdenbire..
O gidişinle ben yarım kalmıştım hani,
sen benim öbür yarımdın..
bir bütünün iki yarısıydık..
ya da bir elmanın,
nasıl istersen öyle de..
oysa artık paramparça kalbim,
kanadı kırık kuşlar gibi bu halim.
olsun..olsun yine severim..
sevilmeye değersin bilirim..
o masmavi gözlerinin ardındaki puslu bakışlar,
bir yabancı gibi gidişinin ardındaki esrar,
tüm..tüm olanlar..
neden sen?
neden ben?
neden biz?
biz sadece biz vardık,
şimdi ne sen varsın,
ne biz varız,
ne de ben,
ben varım..

Bu gelen yalnızlığın ayak sesleri..
Anladım..