[Gölge]

Avuçlarım kanıyor ey ölüm,
yakınlığın kadardır seni kendimden uzaklaştırma çabam,
içimdesin aslında; şahdamarımdan yakın,
ahirinden korktuğumdan olsa gerek,
içimde küçültmeye çalıştığım bir sevdasın...
avuçlarım kanıyor ey ölüm,
çünkü hayatım avuçlarımdan kayıp gidiyor;
bakakalıyorum her geçen günün ahirinde,
bakakalıyorum avuçlarımın sızısını çeke çeke...



ey ölüm,
biçareyiz bak!
ümmetçe...
biçareyiz bak!
bilgilerimiz yetmiyor kanayan yaralarımızı iyileştirmeye,
avuçlarımızdan kayıp giderken hayat,
sevmek yetmiyor hayatı;
sevmeyi bilmek gerek belki de.
yaraları sevgiyle onarmak gerek...
ey ölüm,
biz kimi 'öncelikli'seveceğimizin bilgisinden yoksuluz;
yaralarımız ondandır;
yanışımız ondan,
çaresizliğimiz ondan...
uzak kalma bize; içimizin dostu ol,
senle varalım yar'e;
rabıtanla dirilelim;
acı(t)masın hayatın avuçlarımızdan kayıp gidişi,
acıtmasın yar'ın yüzümüze bakışı...
nokta!





avuçlarımızda kalanlarla günü geçiriz...

ama sol yanımız hep bir şeyler fısıldar durur;
'geçen gün ömürdendir'...
nokta

Not;Maalesef yazarını bulamadım arkadaşlar