Kan kokuyor kan
Boğaziçi ve Geçitkale köyleri
Acı bir duman
Tütüyor evlerin üzerinden
Ve yerlerde delik deşik edilmiş ölüler
Dinleyin
Vahşet buradan başladı
Burada kahpece vuruldu Türkler
Burada doksan yaşını unutup
Tığ gibi bir delikanlı olduğuna
İnandı Mehmet Emin.

Titrek ve buruşuk elleriyle
Sarıldı mavzerine
İçinde sonsuz bir iman vardı
Doksan yılı görmüş gözlerinde
Nefret kin
Fakat bilmiyordu ki Mehmet Emin.
İnsan değildi saldırganlar
Kudurmuş birer köpekti
Ve ötekiler gibi o da
Kahpece öldürülecekti
Çok geçmedi
Vuruldu birden
Ve boylu boyunca yere
Uzandı Mehmet Emin.

Henüz ölmemişti
Bir kan boşanmıştı yaralarından
Irmak gibi
Aklından neler geçmiyordu ki Mehmet Emin'in
Ölmek gibi yaşamak gibi
Yaşamak, evet yaşamak
Kendi toprakları üzerinde
Çocuklarıyla, torunlarıyla
Geçmişleriyle,yarınlarıyla
Kim bilir belki de ölmeyecekti
Fakat bilmiyordu Mehmet Emin
Saldırganlar birer kudurmuş KÖPEKTİ
Yanına yaklaştılar
Ve şaştılar ölmediğine
Baktı....Baktı....Ve gelenleri
Kendisi gibi
Birer insan sandı Mehmet Emin.

Bu onun son aldanışı oldu
Üzerine tenekelerle gaz dökülürken
Birden anladı gerçeği ve sustu
Yumdu asırlık gözlerini
Herşeyi Allah'a bıraktı
Köpeklerden birkaçı
Birer kibrit çaktı
Ve gecenin koynunda
Geçikkale köyünde
Dalgalanan bir bayrak gibi
Yandı Mehmet Emin.

Bu destan burada bitmedi
Sonra yıllar geçti aradan
Soydaşları
Aldılar Mehmet Emin'in öcünü
Dalgalanıp yandığı yerde
Doksan yıl özlediği
Türk Bayrağını diktiler
Unuttu yakıldığını
Unuttu öldüğünü
Ve gördü asırlık gözleri o günü
Yıllarca sonra
Uyanılmaz sanılan bir uykudan
Uyandı Mehmet Emin.


NOT: YAZAR: ÜMİT YAŞAR Kitap: Acılar Denizi

----
Zamanında okumuştum,sizinle paylaşayım dedim,yazana kadar canım çıkmıştı o zamanlar