[Gölge]

Bir ipek kadar saf
ve yumuşaktı yaprağı...kardelenin
Kozasından çıkmayı bekler,
Saklanırdı toprağın altına
İhtişamlı güzelliğiyle...

Kar kadar saf ve mağrur
Bakarken dünyaya...karanlığın içinden
Hayat verirdi...beyaz yapraklarıyla
Toprağın can damarına...

Bir gün,
Sadece bir gün
Güneşi görebilmek uğruna
Açardı yüreğini,
Çıkarırdı topraktan
Tüm güzelliğini…nazlı edasıyla
Isıtırdı bakan yürekleri …soğuk kış gününde
ve derdi ki;
Kardelenler de yaşamayı bilirler …