1. Gittiği Yolda Kararlı:
İbrâhim peygamber, doğru bildiğini söylemekten çekinmeyen, batıl ve yanlışlara tahammül edemeyen biri olduğu kadar, inandığı davayı sonuna kadar sürdürmekte de kararlı bir insandı. O, toplum hayatındaki sahte ilahların yanlışlığını görüyor, her vesile ile onların anlamsızlığını ve toplum üzerindedeki zararlarını anlatıyor, onların anlamsızlığını ve toplum üzerindeki zararlarını anlatıyor, onları nasıl Allah’ın yolundan uzaklaştırdıklarını ve Allah’ın gazabının üerlerinde topladıklarını hatırlatıyordu. Ancak, toplum tüm onun oğüt ve uyarılarına kulak asmıyor, onu ciddiye almıyor ve putlarına sıkı sıkıya yapışıyorlardı. O, bu mücadelenin ancak onların inandığı ve güvendiği putların yok edilmesiyle sona ereceğinin düşünüyor. O, putları yok edebileceği bir fırsat kolluyordu. Hatta bu düşüncesini de açıkça onlara söylemekten çekinmiyordu:[1]
“Allah'a yemin ederim ki, siz ayrılıp gittikten sonra putlarınıza bir oyun oynayacağım!”[2] Diyordu ve azimle yürüdüğü yolda, planladığı işi yapmış ve tüm putları yerle bir etmiş, halka gerçeği anlatmaya iyi bir fırsat olsun diye de o putlardan iri bir puta dokunmamış, diğerlerini kırdığı baltasını onun omzuna asmıştı. İbrâhim, hedefine ulaşmış, putların acizliğini ve basitliğini onlar göstermişti. Üstelik karşılarındaki genç bu saçma inanaçları dolayısıyla kendileriyle dalga geçiyordu. [3]
“Sonunda İbrâhim onları paramparça etti. Yalnız onların büyüğünü bıraktı; belki ona müracaat ederler diye. Bunu tanrılarımıza kim yaptı? Muhakkak o, zalimlerden biridir, dediler. (Bir kısmı
Bunları diline dolayan bir genç duyduk; kendisine İbrâhim denilirmiş, dediler. Bunu ilâhlarımıza sen mi yaptın ey İbrâhim? dediler. Belki de bu işi şu büyükleri yapmıştır. Hadi onlara sorun; eğer konuşuyorlarsa! dedi.”[4]
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Şaban Piriş, Hz. İbrahim. Denge yayınları: s.85.
[2] Kur’an-ı Kerim: Enbiya, 21/ 57.
[3] Şaban Piriş, Hz. İbrahim. Denge yayınları: s.85.
[4] Kur’an-ı Kerim: Enbiya, 21/58-63.