[AESCULAPIUS]

ABUHAYAT

Yağmurlu bir günün ıslak sabahında,
Güneş geç kalmış doğmaya,
Bir çığlık karanlığı delerek yükselirken,
Çıkmaya korkmuştum o delikten.
İlk nefes alışımı hatırlıyorum,
İçimde volkanlar patlıyordu sanki,
Ben ağladıkça gülen o gözleri,
İlk öpücük konunca kanlı tenime
Tanıdık bir dokunuş vardı bedenimde.
Güven veren bir koku burnumda,
Bir de kulaklarımda ilk sözleri,
Yavrum diyişini hatırlıyorum.
İlk tadına bakışımdı aşkın,
Geldikçe aklıma açlıktan ilk ağlayışım,
Güneş doğdukça içimde her sabah,
Sancılı öykülerinde büyüdüm,
Dizleri üzerinde annemin
Attığım adımlarda duyduğum
İlk kalp atışıydı ayaklarımda,
Çocukluğumun fay hatlarında,
Yaşandı en büyük korkularım,
Üstümde hissettiğim karanlık yarınlarım,
Tokadıydı bana hiç görmediğim tanrının.
Kanatlarının yamacında büyürken bir kadının,
Hayallerimdi kuyruğuna takılan,
Kırmızı bir uçurtmanın
Yalın ayak kaçarken düşlerimden,
Sevmeyi öğrendim yalanlarımı,
Kendi yalanlarıma inanışlarımı,
Söyledikçe büyüyen yalnızlığımı,
Ve yalnızlıkta özlenen ilk aşkımı.
Sevmeyi öğrendim ihanet etmeyi.
İlk ihanetim değildi bu anneme.
Birde rüyalarım vardı ıslak uyandığım
Yoruldum artık,
Çocukluğumdan bana miras kalan koşmaktan,
Patladıkça yüzümde sivilceler,içimde hayaller,
Vazgeçtim yaşamaktan,
Az kalsın ölüyordum.
Anlıyordum zamanın acımasızca aktığını,
Birde güneşin benim için doğmadığını.
Üç yıl sürmüştü ilk aşkım,
Sadece ilk değil son olduğunu sandığım,
Ne güzeldi o delikanlı lise yıllarım
Uyandıkça her sabah kollarımda sardığım,
Hayali duruyordu,tadına bakamadığım.
İlk defa ölmüştüm sevdiğim gözlerinde,
Kapatan ilk o olmuştu gözlerini benden önce.

İlk yolculuğumu hatırlıyorum,
Arkama dönüp bakmadan ayrılışımı kendimden,
Boş olan herşeyi okumayı öğrendim,
Kısa yolculuğun hayat olduğunu önce
Sonra koltukları ve oturanları,
İlk okuyuşum değil di eflatunu başka bir şehirde
Ama ilkiydi karşılıksız aşkı tattığım
Hani daha önce bir daha olamam sandığım.
Armağan etmeyi öğrendim şarkıları,
Ve gönderdiğim isimsiz mektupları.
Mektuplarımda defalarca öldürdüm kendimi,
Yeniden doğmak için sevdiklerimde.
Düşünmeyi sevdim var olduğumu hatırlatan,
Sonra beni hatırlasınlar diye,
Beni düşünenleri düşündüm ardından,
Ve ilk intihar edişimdi başkasının düşüncelerinde.
Oysaki ben hep hayatı düşünmüştüm..


Başlangıç: 25.02.2005
Bitiş : 27.02.05
CELAL GEZER