[Fasl-ı Gül]

Acı çoğu zaman kavuruyor içimizi ve biz kelimelerin şifa olmasını bekliyoruz derdlerimize..

Bir kelime bir yudum su olup, çöl olan yüreğimize bir serabı yaşatıyor..

Asıl söylenecek sözler bittiğinde yanmaya başlıyoruz belki de..

Acıyı da kelimelerle hafifletiyoruz işte..

Yoksa kelimeler olmasa mıydı? Belki o zaman farklı bir eylem içinde koşardık kardeşlerimizin yanına..


Karıştı kelimeler.. Dünya gibi..