Mecnun Leyla ile Sohbette...
Mecnun bir gün fırsat buldu,Leyla ile oturmaya muvaffak oldu.Leyla, onu sınamak için bir dilekte bulundu:
__Ey aşık!Neyin varsa getir.
__A ay yüzlü ,dedi Mecnun, aşkınla ne suyum kaldı, ne kuyum.Ne ciğerimde azıcık kan,ne gözümde bir nebze yaş.Aklımı yağma ettin,uykumu çaldın.Artık bir canım var,emreyle onu vereyim.
__Ben onu senden ne vakit istesem alırım,başka neyin var,sen ondan bahset.
Mecnun o vakit arandı, yakasında sakladığı bir iğnesi vardı,onu çıkarıp sevgiliye sundu.
_İşte. Varlık aleminde sahip olduğum tek şey bu iğnedir.Bunu da neden taşıyorum bilmek istersen,çölde,ovada seni izlerken çok düşüyorum, kendimden geçiyorum;oralarda ayağıma,bedenime dikenler batıyor;bu iğneyle o dikenleri çıkarıyorum.
__İşte bunu istiyordum ben senden.Eğer aşkında gerçek isen bu iğne nasıl layık oluyor sana?Dikeni çıkarırsan buna vefa derler mi?!....
(Anlayana, Alıntıdır)
|