02-14-2009, 17:17
|
#29
|
|
|
Âdem de güçlü ve güzeldi.
Yapılı AMA narindi.
Zarif fakat heybetliydi.
İnce AMA derindi.
Toprağı dünyadan suyu cennettendi.
Bu yüzden gölgesi vardı.
Farklıydı yani.
Cennet sakinlerine göre bambaşka güzellikle güzeldi.
Demem o ki, cennetin cemicümlesi ondan daha güzelinin olmayacağından neredeyse emindi.
Ta ki Havva yaratılıncaya kadar.
içimdeki raylardan uzanıp ulaşmaya çalıştığım son ve tek
istasyondun sen. her çığlık hayata çalınmış bir sirendir.
her uzun ve acı olan siren bir seferin son buluş öyküsü.
şimdi yolculuk öz ülkeye...
Sana tutunuyorum.
Kimsenin yere atmasına izin verme beni Allah'ım.
Senai Demirci
Söz bana değdi.
İnsanların fısıldaşmaları kalbimin zarına değdi.
İnsanların sözleri artık bana çatar,
beni kanatır oldu..
Allah varsa ne gam! Trajedi yok.
Trajik olan Allahsızlığımız.
Kalabalıklar, güçler, tutku, arzu
ve
mülkler içinde ıssızlığımız…
İçimdeki fırtına ele geçirdi beni..
İstanbul 'dan öğrendim
acının sustuğunu...
İnanırdım duyduğum her söze,bir zamanlar saflık vardı. Şimdi yerim yok aldanmaya,bir hayat sıradanı kalbim. Hadi beni biraz heyecanlandır,yüzüm gülmüyor çoktandır. Ben kaybetmekten çok korkarım, tüm alışkanlıklar. Çocukluktandır... Geleceksin belki çok seveceksin. Zamanı gelince gideceksin. Bir keşkeye daha yer yok kalbimde. Birlikte ölecek miyiz?
Belki dilimi çözer,aşkımı başlatırım
aşk yazılmamış olsa bile adımın üzerine
adımı aşkın üstüne kendim yazarım.
|
|
|
|