Şimdi uzaklardasın,
Orada da gün akşamı buldun mu?
Çöktü mü odanın dört bir yanına sessizlikler?
Kapatıp gözlerini,
Benim gibi, gömüldün mü hatıralara?
Oralarda, bula bildin mi, aradığın yıldızı?
Düşlerindeki kadar parlak ve güzel mi?
Yoksa, benim yıldızım gibi, kayıp gitti mi? ...
En çok gecenin mavisini severdin.
Ve birde,
Karanlıklar arasından süzülen, ay ışığını...
Hep, kararan kalpleri aydınlattığını düşünürdün.
Sen, dokunmak isterdin, o ay ışığına...
Bense, dokunmak isterdim,
Yüreğindeki çocuğa...
Ne sen, ay ışığına dokunabildin,
Nede ben, yüreğindeki çocuğa...
Şimdi uzaklardasın,
Orada da sarmaşıklarla kaplı duvarlar var mı?
Dinledin mi, onlarında ızdıraplarını?
Yağmurlar düşüyor mu, dudaklarına?
Ve,o damlalardaki, saklı kalan hüzünler,
Konuyor mu, apansızın, yüreğinin kuytularına?
Ve sen, bekliyormusun sabahları yine?
Doya doya bakabilmek için,
Gök yüzünü kuşatan harelere...
Hatırlarmısın?
Hep, “uzak diyarlardan selam getirir” derdin,
Bu, ılgıt ılgıt esen rüzgarlar.
Sana iletmeleri için, rüzgarlara selam söyledim.
Selamımı aldınmı?