|
|
Bu Sayfayı Okuyan Herkes Ölecektir..
Bismillahirrahmanirrahim
Hamd Alemlerin Rabbi olan  (c.c.)’ın üzerine olsun.
Ne oldu yoksa başlık şaşırttı mı sizi? Yok be kardeşim ölmem ben. Daha yaşayacak çok yılım var mı dediniz? Veya dur hele ölümden bahsetme daha namaza başlıyacam, hacca gidip sakal bırakacam, bana ölümü hatırlatma........? mı.......?
Mahlukatın en üstünü olan insanoğlu hayatı o kadar basitleştirdi ki, ne olacak canım ne de olsa her gün güneş doğup batıyor, bugünü de böyle bitirdik, gibi anlamsız ifadelerle yaşar oldu.
“Keşke” lafı dilinden düşmeyen bireyleriz biz. İnanın bu lafzı insanoğlu ahirette bile söyleyecek. Sakın nasıl demeyin, veya aklımıza cehenneme giden tabi ki söyler diye bir şey gelmesin. Cennet ehli bile bu lafzı söyleyecektir.
Tabi ki söyler; insanoğlu günde milyonlarca “La ilahe İLLALLAH” dese yine de keşke biraz daha söyleseymişim diyecek.
Cehennem ehlini siz düşünün? Şu an şunu mu düşünüyorsunuz bir tahmin edeyim. Tamam kardeşim sadede gel. Sen dedin ki bu sayfayı okuyan mutlaka ölecektir, daha bir şey olmadı.
Bu fakirde diyor ki dur sabırlı ol Müslüman kardeşim. Daha sayfa bitmedi bekle. Hem bu kadar ölümü neden istiyorsun ki?
İnsanlara borcunu ödedin mi? Benim borcum yok. Kırdığın kalpleri düzelttin mi? Ben kalp falan kırmadım. Namaz, Oruç diğer ibadetler hepsi tamam mı? Evet, evet.
Sen evet dedin de Hz. Ömer (r.a.) bilsem ki bir kişi cehennemliktir o ben miyim diye hüzne kapılırım, buyuruyor. O ki cennetle müjdelendiği halde. Ya sen?
Ana baba hakkı? Babamı küçükken kaybettim, annem ise küçük kardeşim de kalıyor. Sen neden bakmıyorsun? Hanımla anlaşamıyorlar. Sebep? Annem Kuran okumayı çok sever, evde sürekli Kuran- ı Kerim dinler, hanım ise dizilerin başından ayrılmaz. Namaz kılmaz, anneme hizmet etmez, aslına bakarsan evde olmasını da pek istemiyor. Sende bu yüzden anneni kardeşine gönderdin öyle mi? Evet. Sana bir şey söyleyeyim mi sen bir yalancısın. Hayır değilim. Evet yalancısın. Hani kalp kırmamıştın, gerçi bu kırmaktan daha öte parçalamaktır.
Senin burnun yerde sürtsün. Ama sen bana beddua ediyorsun. Ya bunu ben değil iki cihan güneşi Resulullah (s.a.v.) buyuruyor. Nasıl yani? Her kim Ramazan-ı Şerif’e ulaşırda anne ve babasının dur dur hatırladım tamam gerisini söyleme biliyor musun? Neyi? Mevlamız senin o anneciğinden daha merhametli. Evet ama ben çok günahkarım.
Namazda kılmıyorum. Sana yalan söyledim. Çakmağın var mı? Niye ki? Varsa ver? Var. Parmağını uzat bakalım! Ne yapacaksın? Sesini çıkartma. Dur canım acıyor. Dayanacağın kadar ateş götür. Nereye? Gideceğin yere. Neden ağlıyorsun? Ne yapmalıyım söyler misin?
Bismillahirrahmanirrahim.
Ey iman edenler! Gerçek bir pişmanlıkla tövbe edin! Umulur ki Rabbiniz kötülüklerinizi örter! ’ın, peygamberini ve O’nunla beraber iman edenleri utandırmayacağı günde, sizleri altından ırmaklar akan cennetlere koyar. Nurları önlerinden ve sağlarından koşarak “Ey Rabbimiz! Bizim nurumuzu tamamla ve bizleri bağışla! Şüphesiz ki, sen her şeye gücü yetensin!” diyecekler.
Yani ben tövbe edersem. Evet anadan doğmuş gibisin. Teşekkür ederim. Bana değil Mevla’ya (c.c.). Ama ölmedim. Okuyan ölecek demiştin. Doğru ben okumayan ölmeyecek demedim ki!
Bismillahirrahmanirrahim.
Muhakkak ki her nefis ölümü tadacaktır.
(alıntı)
|