ERMENİSTAN CUMHURBAŞKANI
PETROSYAN İLE İKİ DEFA GÖRÜŞTÜ
1993 yılında Azerbaycan’ın Karabağ bölgesini Ermenistan işgal etmiş ve Azerbaycan ile Ermrnistan arasında savaş çıkmıştı. Savaşın ilk zamanlarında Ruslardan ve Uluslararası Ermeni lobisinden destek bulan Ermenistan, üstünlüğü ele geçirmişti. Daha sonra durum Azerbaycan Cumhurbaşkanı Ebülfeyz Elçibey’in üstün gayretleri ile Azrebaycan lehine değişecek ve Azerbaycan bir kısım topraklarını Ermeni işgalinden kurtarmayı başaracaktır.
Bu durum karşısında harekete geçen Ermeni lobisi, Alparslan Türkeş’in Elçibey ile olan dostluğundan faydalanarak barış sağlanması için Alparslan Türkeş’ten yardım isteyecektir. Alparslan Türkeş bu teklifi Elçibey ile görüştükten sonra kabul edecek ve Ermeni lobisinin organizasyonu sonucu, Ermenistan Devlet Başkanı Petrosyan ile ilk görüşme Paris’te ünlü Krissan Otel’de gerçekleşecektir.
Ermenilerle ikinci görüşme ise 1994 yılının Nisan ayında olacaktır. Bu görüşmeler, Türkiye Cumhuriyeti’nin bilgisi dahilinde olmuştur ve ayrıca Alparslan Türkeş, görüşmeler hakkında bilgilerini ve konuyla ilgili tecrübelerini Türk Dış İşlerine devamlı olarak aktarmıştır.
Gazeteci Mehemet Ali Birand, Alparslan Türkeş ile Ter Petrosyan arasındaki görüşmeyi ve Petrosyan’ın Türkeş hakkındaki düşüncelerini Sabah gazetesindeki köşesinde naklediyor:
“Ermenistan Lideri ter Petrosyan Paris’te idi. Türkeş de bir başka toplantıya katılıyordu. Resmi olmayan şekilde buluşmaları planlandı.
Bundan sonrasını Ermeni lideri kendisi anlattı:
‘...Gözlerime inanamadım. Türkeş’in bize yaklaşımını çok iyi bilirdim. Konuşmaya başlayınca bambaşka bir Türkeş belirdi. Azerilerle barış yapmamızın gereklerini anlattı. Kendinin arabulucuk yapabileceğini söyledi. Türkiye ile Ermenistan’ın mutlaka uzlaşması gerektiğini sık sık tekrarladı. Türkeş ile bir defa da dolaylı şekilde mesajlaştık. Türkeş, eskiden korku dağıtan , ülkücülerin eli silahlı ve sopalı eylemlerinin başbuğu olarak bilinirdi. Türkiye’de olduğu gibi, biz Ermeniler arasında da kaygıyla baktığım bu liderin sonradan nasıl değiştiğine, nasıl yumuşadığına, silah ve sertlikle bir yere varılamayacağını nasıl anladığını gözlerimle gördüm ve saygı duymaya başladım.”
ÇOK ŞAŞIRTTI
Ama bütün bunların dışında Türkeş’in en şaşırtan tavrı, Ermenistan Cumhurbaşkanı Petrosyan ile görüşmesi ve yumuşak tavrı olmuştu.
Daha sonra İsrail Cumhurbaşkanı Herzog görüşmesi, şimşek gibi çaktı. Başbuğ, Türkiye ile İsrail’in işbirliğinden yana olduğunu belli etmişti.
O da yetmedi, Fener Patriği ile görüştü.
Sinagog’da haham efendi ile poz poz dostluk fotoğrafları çektirdi.
Bütün bunlar, Türkeş’in birinci derecede kafataşçı Rum, Yahudi ve Ermeni düşmanı olarak tanıyanları çok şaşırttı.
Türkeş, değişen dünyada, değişikliklere ve yeni düzene daha değişik bir şekilde bakmaya başlamıştı.
Kendisini eleştirmenlere, hatta kıyasıya eleştiren eski dava arkadaşlarına aldırış bile etmeden, yeni tavrını ortaya koyuyordu.
Cevher Kantarcı
“Onlar ne kadar Kürtse, biz de o kadar kürdüz;
biz ne kadar Türk isek onlar da o kadar Türktür.”
“FEDERASYON TARTIŞMASI GAFLETTİR”
“......
Milli Mücadeleyi beraber yürüttük. Türkçe konuşan, Kürtçe konuşan, Arapça konuşan, hepsi birbirine kenetlendi ve büyük zafere ulaştık. Ondan sonra da Cumhuriyeti birlikte kurduk. l. Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde toplanan vatansever insanların hiçbirisi Türkiye’de federasyon kurulsun, görüşünü kabul etmedi.
Bunların içinde çoğu Doğulu ve Güneydoğuluydu. Türkiye Cumhuriyeti Devleti, üniter bir devlet olacaktır, dediler. Böyle karar verdiler, böyle kurdular Türkiye Cumhuriyeti Devletini. Yani Federasyon yapalım, eyalet sistemine gidelim demediler.”
.......
“Federasyon Tartışması Gaflettir.”
........
“Ne gereği var federasyonu tartışmaya? Hiçbir zaman, Türkiye federasyona gitmeyecektir, Türkiye’de federasyon kurulmayacak. Çünkü, Doğulu ve Batılı vatandaşlarımızın tümü Türkiye’nin bütünlüğü konusunda ortak düşünüyor.
O bakımdan, federasyon sözleri çok yanlıştır. Bu sözleri söyleyenler bilerek veya bilmeyerek memleket ve millete zararlı bir davranış içine girmektedirler. Gaflettir.”
Alparslan Türkeş
Hulusi Turgut, Şahinlerin Dansı,
s.460-461
|