09-25-2009, 14:17
|
#183
|
|
BÖYLEDİR İNSAN
Öyle anlar gelirki bazen,
bu hayat karmaşası içinde
ruhu yaralandığında
içten incitildiğinde
umutsuzluğa kapılır insan
tutamaz ki kendini
dizginleri bırakır elinden
güçlü olması gerekirken yüzüstü düşer bazen
ve rüzgarın oradan oraya savurduğu yaprak gibi savrulur insan
tutamaz ki kendini!
neylersin onun anatomisi böyle yazılmıştır bir kez
neylersin suçu yoktur ki onun
neylersin
kendini iter bilinçsizce mutsuzluğun akıntısna doğru
farkında değildir boğulacağının
durup düşünmeden
sadece kaçmak ister o an
herkesten ve herşeyden
ya da uzun bir uykuya dalmak ister masaldaki prenses misali
önemini yitirmiştir ya herşey
hayatı,çevresindekiler
sevdikleri,dostları ve bazen en büyük aşkı bile
herşey bitmiş ve yapacaklarını yapamadan sönmüştür hayat
işte bir yıldızı daha kaybetti gökyüzü
biri daha kayboldu
biri daha söndü
hayalleri,emelleri herşey bitti
kaçmanın onu nereye kadar tutacaığnı bilmeden kaçtı o
kısaydı hayat ama
anlamsız değildi hiç
yapacak bişeyler vardı hep
ama o
kaçmayı seçti
ya sen?
|
|
|