Gökyüzü parçalara ayrıldığında
Gün devrilir güneş batar
Bir yangın yerine döner yeryüzü
Zaman gerçekliğini kaybeder
Ve insan şaşkın şaşkın şöyle der
Ne oluyor?
Yeni bir mevsim yaşanacak nefislerde
Saçlarımdaki dünya tutuşturulmuş
Hiçbir perde saklayamaz artık bizi
Sicilimiz verilince elimize
Eteklerimiz tutuşur
Dualar dolan avuçlarımıza yığılır ümitler
Çaresiz yalnızız
Ana baba çoluk çocuk gelmez akıllara
Açılır o zaman kalbimizde kocaman
bir yara
Son gelip çatmadan
Yakıcı bir ateşin olduğunu
hatırlamış mıydık dünyada
Şimdi her şey nafile
Bak iyi bak yok oldu realite
Aldandı akıl teslim olmamıştı hakikate
Dünya ah dünya neye elimizi attıysak
karanlık
O gün kıpırtısız duracak insan
Allah’ın önünde

İnşikak

Her şey bu kadar bir yolcu gibi anılar
Yalnızız biçare
Tüm zamanları durduran renk
Yüzümde kuğuların sakinliği
Ölüm öptüğünde gözlerimizden
Kafile kafile yürüyeceğiz mahşer yerine
Lekeli bir ömrün hesabını vermeye

İnşikak

Yorgun yürekler
Korku dolu kalpler
Geçmiş gelecek iç içe
İki dünya kardeştirler

İnşikak

Bir ilahi değişim
Yaprakları dökülür dünyanın
Gölgeden ihtişamlar yerle bir olur
Küflü kâfir bakışların hesabı sorulur
Ve pişmanlık dolu eller kavrar boşluğu

İnşikak

Mü’mince hüzünler yorgun özlemler
Rabbine dönmenin sevincindeler
Allah anıldığı zaman kalpleri titrerler
Zaman ne de çabuk geçmiş
Yüreğime oturan ayetler
“aynel yakin”
Tek tek gözümün önündeler

İnşikak

Sahte tanrıların saltanatı yıkılacak
Allah’tan başka her şey yok olacak

İnşikak

Dağılmış kolum kanadım
Ve son nefesin benimle tekrar buluşacak
“vel ba’su ba’del mevt”
Susuz dudaklarımla
Kalbimde Allahın gölgesi umuduyla
Mahşere selam olsun…

Bünyamin Doğruer