[Fasl-ı Gül]

Esas duruş, yani, Allah’ın gösterdiği yerde durmak, orada olmayı dünyalara bedel bilmek, orada olmanın getirisini dünyalara değişmemek, O’nun bak dediği yerden bakmak ve gör dediğini görmek...


Ben “Allah’tan aşağısına (min dunillah) gitmem; benim fiyatımı yalnızca O belirler ve ondan aşağısı da kurturmaz” diyenler “esas duruş” sahibi olanlardır. Onlar, kendi sınırlarını keşfedenler; yüreğinin çeperlerine tutunarak kendi kendilerini gerçekleştirmek için, kendilerinin zirvesine tırmananlardır. Yeteneklerini tam kapasite kullanmaya çalışan bu insanlar, “şahsiyet” damgasıyla damgalanırlar ve yaratıklar içerisinde en paha biçilmez unsur olurlar. Ondan gerisi, “ucuza gitmek”tir.

İslamoğlu hocamın vuran, yaralayan, aynalık eden güzel yazılarındandı.. Okuyan, yorumlarıyla zenginleştirenlere teşekkür ederim..

selamlar..