Git De Aykırı Gelme
gece gömleğini sever
deniz ıslak tutar güz mevsimini
unutur tarih yazan: yüzüme sığan
sesin parçası olduğunu
"git de aykırı gelme" dedi annem
kimsem yoktu cam kırığını kesen
ayışığından başka
duvar diplerinde kumru gölgelerini
yakasına takar komşu kızların
bahçedeki erik ağacına tırmanırım
bir bildiği vardır elbet acının
böyle gün ortası kimliksiz gelir
n'olur baba uzağıma dokunma
bir de ellerimin serçe parmağına
göğün mavi olduğunu söylemiştiniz
tırnaklarınızın arasında kan çığlıkları
siren sesleri olmadığını
oysa çocukluğunu aldatır herkes
neresindeyim, der bu kurmacanın
erken başlar kırılmaya
uzlaştığım ve uzaklaştığım şehirler
gömer tanrısını hiçliğin sularına
suda yanar ellerim
aykırı geldim anne
Zeynep Köylü
|