|
Düne kadar evinde, anasının dizinin dibinde ekmek elden su gölden yaşayıp giden gençlerimiz bir anda o bölgeye gidip her an ölümlü iç içe olunca psikolojisi de tabii olarak bozuluyor.
Şimdi askerin anlattıklarına bakıp "vay sen ne kadar caniymişsin" diyebilirsiniz. Ama biraz da karşı tarafın caniliklerini görmek lazım. Bunun için de yaşamak şart.
Benim abimde Isparta dağ komando okulunda acemiliğini yapıp sınır karakoluna gitmişti. Gündüz yiyip içtiğimiz, ekmeğimizi paylaştığımız, ilaç yardımı dağıttığımız insanlar gece olunca teröriste yol gösteriyordu diye anlatır hep. Hatta Köylünün birinden karakolun krokisi çıkmış. Askerin elinden köylüyü zor almışlar.
|