Fakat Kur'ân'da anahtar terim olduğu halde İslam öncesi devirde de önemli bir yeri olan kelimeler de vardır.Şimdi hatırımda olan,kerim kelimesidir. Bu kelime, cahiliyye devrinde çok önemli bir anahtar kelime idi.Kusursuz bir şecere ile seçkinbir ataya dayanan, asilzade insanın şerefini ifade ederdi.Araplara göre fazilet sahibi, müsrif, ve sınırsız cömert olmak,insan şerefinin en güzel delili idi.Onlarda kerim, israf derecesinde cömert olan kişi demekti.Fakat kelime Kur'ân muhtevası içinde bu manasını değiştirmiş,sözü edilen takva ile yakın bir ilişki kurmuştur. Kur'ân gayet açık olarak ifade eder ki insanların en kerim (asil) olanı, Allah'a karşı takva ile hareket edenidir.
Görüyoruz ki cahiliyye devrinde cömertliğin,asilzadeliğin ifadesi olan kerim, yeni semantik alanın etkisiyle tamamen farklı bir anlam kazanmıştır.Cömertlik kavramı derin bir değişikliğe uğramıştır. Buna paralel olarak kerim kelimesi,servetini körü körüne,düşüncesizce,gösteriş için sarf etmek yerine;yeni düşünceye göre en büyük şeref olan Allah'ın rızasını kazanmak için malını sarfetmekte tereddüdetmiyen,israf ile cimrilik arasında bir yol tutarak mutluluğa ermek istiyen,takvaya göre hareket eden kimseler idi.
Toshihiko İzutsu-Kur'anda Allah ve İnsan
|