Bana Annemi Verin - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**ümitli_bekleyis** · 03-27-2008, 01:21

Ben hiç tanımadım annemi
Daha çok küçükken yuva bildim bu sokakları
Bana yetim bile demediler
Alnımıza yazılmış ya
Adımı hemen sokak çocuğu bellettiler
Ana kucağı nedir hiç bilmem
Sıcak mıdır abla ana kucağı?
Sahi tüm dertlerini unutur musun orda?
Ben bilmem dedim ya abla
Diyenlerden duydum ben de
Bir arkadaş var adı Memed
O bilirmiş anasını
Bazı anlatır geceleri bize de
Masal gibi gelir ya anlattıkları
Yine de dinleriz iç çekişlerle
Gözlerimiz gökyüzünde takılı
Hayalimizde canlandırırız
Memedin anlattıklarını

Gizliden ağlarım bazen
Diğerlerine çaktırmam ama
Güçlü olmalısın çünkü buralarda
Bize kucak açan bu sokaklar
Birden sırtını dönüverir sana

Nasıl isterdim bi anam olmasını be abla
Sabahları yüzümü kesen ayaz yerine
Anamın sıcacık öpücüğüyle uyanmayı
Ahh be abla, içim bi tuhaf oldu
Tam şuramda bi ateş yandı sanki
Ana deyince efkar basar içime
Haykırarak ağlamak sonra da
Avazım çıktığınca
“Bana annemi verin” demek geliyor
Bu soğuk acımasız sokaklara
Ama denmiyor işte diyemiyorum
Dedim ya, güçlü olmalısın buralarda
Yoksa kaybolur gidersin aralarda

Anam yaa, şimdi bi anam olsaydı
Üzmezdim ki hiç onu
Bi dediğini iki etmezdim
“kımıldama buradan bi yere” dese
Vallahi billahi kımıldamazdım be abla
Bi anam olsa açlığı bile bu kadar takmazdım
Anneler melek derler ya
Kıyamazdı yavrusuna
Sığınırdım onun hiç bilmediğim sıcaklığına
Doyasıya öperdim onu bıkmadan usanmadan

Offff offffff
Şimdi bağırsam yine
“Verin bana annemi” desem
İşe yarar mı be abla

Bu kocaman okyanus gibi hayatta
Vurgun yemiş dalgıcım sanki
Çabaladıkça daha çok acı çekiyorum
Kendimi bıraksam yitip gitmekten korkuyorum
Ne büyük laflar bunlar deme be abla
Bu sokaklar zamanından önce büyütüyorlar
İçindeki çocuğu
Dıştan kale gibi görünsem de
İçimde ben hala çocuğum be abla
Anamı bilmedim belki ama
Anasız da olsa hala bi çocuğum işte ben
Rüyamda görürüm bazı anamı
Yüzünü seçemem pek
Ama bilirim ki o benim anam
Okşar yüzümü yumuşak elleriyle
Sığınırım bende sıcaklığını bilmediğim kucağına
Hele bi oğluuum der ki sorma gitsin
İçimde bin alev yanar sanki o anda
Belki istemeden göçüp gitti bu dünyadan anam ama
Bak hala rüyalarımda bile bana analığını yapmakta
Bazen isyan etsem de
Koca hayata küçük de olsa kafa tutsam da
Sokaklarda yaşasam da ben hala bi çocuğum işte
Yanıltmasın bu gözyaşları seni
Çocuğum desem de
Yine de güçlüyüm ben aslında
Bu kırık çocuk gönlümle
Şimdi senden istesem abla
“Bana annemi verir misin? ”

Sema Şener

03-27-2008, 01:21	#1
Kullanıcı Adı ümitli_bekleyis	Bana Annemi Verin Ben hiç tanımadım annemi Daha çok küçükken yuva bildim bu sokakları Bana yetim bile demediler Alnımıza yazılmış ya Adımı hemen sokak çocuğu bellettiler Ana kucağı nedir hiç bilmem Sıcak mıdır abla ana kucağı? Sahi tüm dertlerini unutur musun orda? Ben bilmem dedim ya abla Diyenlerden duydum ben de Bir arkadaş var adı Memed O bilirmiş anasını Bazı anlatır geceleri bize de Masal gibi gelir ya anlattıkları Yine de dinleriz iç çekişlerle Gözlerimiz gökyüzünde takılı Hayalimizde canlandırırız Memedin anlattıklarını Gizliden ağlarım bazen Diğerlerine çaktırmam ama Güçlü olmalısın çünkü buralarda Bize kucak açan bu sokaklar Birden sırtını dönüverir sana Nasıl isterdim bi anam olmasını be abla Sabahları yüzümü kesen ayaz yerine Anamın sıcacık öpücüğüyle uyanmayı Ahh be abla, içim bi tuhaf oldu Tam şuramda bi ateş yandı sanki Ana deyince efkar basar içime Haykırarak ağlamak sonra da Avazım çıktığınca “Bana annemi verin” demek geliyor Bu soğuk acımasız sokaklara Ama denmiyor işte diyemiyorum Dedim ya, güçlü olmalısın buralarda Yoksa kaybolur gidersin aralarda Anam yaa, şimdi bi anam olsaydı Üzmezdim ki hiç onu Bi dediğini iki etmezdim “kımıldama buradan bi yere” dese Vallahi billahi kımıldamazdım be abla Bi anam olsa açlığı bile bu kadar takmazdım Anneler melek derler ya Kıyamazdı yavrusuna Sığınırdım onun hiç bilmediğim sıcaklığına Doyasıya öperdim onu bıkmadan usanmadan Offff offffff Şimdi bağırsam yine “Verin bana annemi” desem İşe yarar mı be abla Bu kocaman okyanus gibi hayatta Vurgun yemiş dalgıcım sanki Çabaladıkça daha çok acı çekiyorum Kendimi bıraksam yitip gitmekten korkuyorum Ne büyük laflar bunlar deme be abla Bu sokaklar zamanından önce büyütüyorlar İçindeki çocuğu Dıştan kale gibi görünsem de İçimde ben hala çocuğum be abla Anamı bilmedim belki ama Anasız da olsa hala bi çocuğum işte ben Rüyamda görürüm bazı anamı Yüzünü seçemem pek Ama bilirim ki o benim anam Okşar yüzümü yumuşak elleriyle Sığınırım bende sıcaklığını bilmediğim kucağına Hele bi oğluuum der ki sorma gitsin İçimde bin alev yanar sanki o anda Belki istemeden göçüp gitti bu dünyadan anam ama Bak hala rüyalarımda bile bana analığını yapmakta Bazen isyan etsem de Koca hayata küçük de olsa kafa tutsam da Sokaklarda yaşasam da ben hala bi çocuğum işte Yanıltmasın bu gözyaşları seni Çocuğum desem de Yine de güçlüyüm ben aslında Bu kırık çocuk gönlümle Şimdi senden istesem abla “Bana annemi verir misin? ” Sema Şener

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)