![]() |
#1 |
![]() ![]() Hiç bilenle bilmeyen bir olurmu? (Zümer, 9) Olmaz ya... Tabii... Biri insan, biri hayvan! Öyleyse "cehâlet" denilen yüz karasından Kurtulmaya azmetmeli baştan başa millet. Kafi mi değil, yoksa bu son ders-i felâket? Son ders-i felâket neye mâl oldu? Düşünsen: Beynin eriyip yaş gibi damlardı gözünden! Son-ders-i felâket ne demektir? Şu demektir: Gelmezse eğer kendine millet, gidecektir! Zirâ, yeni bir sadmeye artık dayanılmaz; Zirâ, bu sefer uyku ölümdür: Uyanılmaz! Coşkun, koca bir sel gibi, dâim beşeriyyet, Müstakbele koşmakta verip seyrine şiddet. Dağlar, uçurumlar, ona yol vermemek ister... Lakin o, ne yüksek, ne de alçak demez örter! Akvâm o büyük nehre katılmış birer ırmak... Elbet katılır... Hangisi ister geri kalmak? Bizler ki bu müthiş, bu muazzam cereyanla Uğraşmaktayız... Bak, ne kadar çılgınız anla! Uğraş bakalım, yoksa işin, hey gidi şaşkın! Kurşun gibi sür atli, denizler gibi taşkın Bir çağlayanın menba-i dehhâşına doğru Tırmanmaya benzer, yüzerek, başka değil bu! Ey katre-i âvâre, bu cûşun, bu hurûşun Âhengine uymazsan, emin ol, boğulursun! Yıllarca, asırlarca süren uykudan artık, Silkin de muhitindeki zulmetleri yak, yık! Bir baksana: Gökler uyanık, yer uyanıktır; Dünyâ uyanıkken uyumak maskaralıktır! Eyvâh! Bu zilletlere sensin yine illet... Ey derd-i cehâlet, sana düşmekte bu millet, Bir hâle getirdin ki, ne din kaldı, ne nâmûs! Ey sîne-i İslâm a çöken kapkara kâbûs, Ey hasm-i hakîkî, seni öldürmeli evvel: Sensin bize düşmanları üstün çıkartan el! Ey millet uyan! Cehline kurban gidiyorsun! İslam ı da "batsın!" diye tutmuş yediyorsun! Allah tan utan! Bâri bırak dîni elinden... Gir leş gibi topraklara kendin, gireceksen! Lâkin, ne demek bizleri Allah ile iskât? Allah tan utanmak da olur, ilim ile... Heyhât! 18 Cemaziyelevvel 1331 - 11 Nisan 1329 (1913
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
![]() |
#2 |
![]() Son-ders-i felâket ne demektir? Şu demektir Gelmezse eğer kendine millet, gidecektir! Yıllarca, asırlarca süren uykudan artık, Silkin de muhitindeki zulmetleri yak, yık! Bir baksana: Gökler uyanık, yer uyanıktır; Dünyâ uyanıkken uyumak maskaralıktır! Eyvâh! Bu zilletlere sensin yine illet... Ey derd-i cehâlet, sana düşmekte bu millet, Bir hâle getirdin ki, ne din kaldı, ne nâmûs! Ey sîne-i İslâm a çöken kapkara kâbûs Allah tan utan! Bâri bırak dîni elinden... Gir leş gibi topraklara kendin, gireceksen! Lâkin, ne demek bizleri Allah ile iskât? Allah tan utanmak da olur, ilim ile... Heyhât! kardeşim bu şiir çok güzel mehmet akif insanı okudumu tüylerini ürperten ve biraz kendine gelmesini sağlayan bir çok şiir yazmış ve bu onlardan birisi çok teşekkür ederim |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#3 |
![]() kardeşim bak mehmet akif melekler gibi ordan oraya uçuyor
|
|
![]() |
![]() |
![]() |
#4 | |
![]() Alıntı:
Muhabbetle |
||
![]() |
![]() |
![]() |
#5 |
![]() cok guzel bir paylasim +1
|
|
![]() |
![]() |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|