![]() |
#1 |
![]() Ekmeğime katık, aşımın ateşi acılarımla başbaşa kalmak istiyorum yalnız onlar anlıyorlar beni ve yalnız onları dinliyorum.. Hayatıma girdin madem andacım ol hatıramı yaşat ne beni anladığını söyleyen ne de yüreğimin gedikli konuğu alsın sen al acı senin olayım beni sen kuşat.. Kirli kentte, otogar camiinin avlusunda kırıldı umudumu dizdiğim tesbihim ben yavrularını yiyen bir kedi gibi azıtmayı kuruyordum söyleyemedim bir gül ki ellerinle büyütmüştün dostların öğütlemişti koklamadan ezmeyi yarım kalmış o cümleyi söyleyemedim yaşamak dediğin bir lüks oldu benim için bundan böyle duyduğun her korna sesinde biliyorum, gözlerin çiçeklenecek.. Aşk ağlatır derlerdi söyletmedi, bu dert söyletmedi beni uçan kuştan sakındığın bir yaralı goncanın canına kasteden sen olmasaydın.. Hatıra defterinin arasından düşen bir kuru yaprak verdi seni ele yaşadığımı sanıyordum ya anılarının arasına çoktan girmişim bile.. Madem ki ayrılığa hüküm giymiş bu yürek artık ölmek için yaşamak gerek hayatımın gözlerinden damıttığım bu şiiri bin kez ölerek sana adamamı bekleme benden gün gelir tütmez olursa ocağım acılar var bende duvağı açılmamış bekle sana onları adayacağım… Mustafa İslamoğlu
![]() |
|
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|