Çocuklarımız ye kürküm ye dünyasında büyütülüyor.Hadi derler ya ne insanlar gördüm üzerinde elbiseler yok ne elbiselerde gördüm içinde insan yok diye.Bizim bu noktada unuttuğumuz bir şey var.Bu unuttuğumuz şeyin ahlak ve insanlıktan başka bir değil.Acaba 200 yıl önce dedelerimiz çarığı yırtık diye bir zenginin yanında utanıyor muydu? Utanmıyordu elbette...zenginlikten, gösterişten ve hava atmaktan daha önemli şeyler vardı.İnsanlıktı, dürüst ve namuslu bir insan olmaktı.Bugün ne yazık ki bu millet yetiştirdiği çocuklardan insanlık ve dürüstlüğe verdikleri değer konusunda kendilerinden emin değil ki bu konuda bunca tartışma yapılıyor.Zengin gösteriş yapar diye çocuğundan emin değil, fakirde çocuğunun gösterişe aldanmasından korkuyor.
Aslında millet olarak ne kadarda değişmişiz ve insanları değerlendirirken önceliklerimizi ne kadarda çok değiştirmişiz.
|