|
![]() |
#1 |
![]() 1. Öğüt Verici:
İbrâhim as.’ın mücadele metodu, doğruyu göstermek ve öğüt vermek şeklindeydi. Mücadele ettiği kimselerin bilgisizliğini, cehaletini yüzlerine vurup, onları küçümsemek ve kendisini yüceltmek için konuşmuyordu. O, Allah’tan korkuyor ve toplumun da Allah’tan korkması, batıl inanç sebebiyle anlamsız putlardan korkmamasını istiyordu. O, insanlara yepyeni bir dünyanın kapılarını açıyordu. Batıl ve hurafe dolu, gerçek dışı sahte ilahların devrini kapatıp, tek ve her şeyin sahibi, hakimi ve insanlara en doğruyu gösteren, adalet sahibi Allah’ın yolunun öğretiyor, o yola girmelerini öğütlüyordu. O başta babası olmak üzere, şefkat ve merhametle halka şöyle diyordu: Onların düşüncelerine ve gönüllerine hitabederek:[1] Bir zaman o babasına dedi ki: Babacığım! Duymayan, görmeyen ve sana hiçbir fayda sağlamayan bir şeye niçin taparsın? Babacığım! Hakikaten sana gelmeyen bir ilim bana geldi. Öyle ise bana uy ki, seni düz yola çıkarayım. Babacığım! Şeytana kulluk etme! Çünkü şeytan, çok merhametli olan Allah'a âsi oldu. Babacığım! Allah tarafından sana azap dokunup da şeytanın yakını olmandan korkuyorum. (Babası ![]() “Andolsun biz İbrâhim'e daha önce rüşdünü vermiştik. Biz onu iyi tanırdık. O, babasına ve kavmine: Şu karşısına geçip tapmakta olduğunuz heykeller de ne oluyor? demişti. Dediler ki: Biz, babalarımızı bunlara tapar kimseler bulduk. Doğrusu, siz de, babalarınız da açık bir sapıklık içindesiniz, dedi. Dediler ki: Bize gerçeği mi getirdin, yoksa sen oyunbazlardan biri misin? Hayır, dedi, sizin Rabbiniz, yarattığı göklerin ve yerin de Rabbidir ve ben buna şahitlik edenlerdenim.”[3] -------------------------------------------------------------------------------- [1] Şaban Piriş, Hz. İbrahim. Denge yayınları: s..83. [2] Kur’an-ı Kerim: Meryem, 19/42-48. [3] Kur’an-ı Kerim: Enbiya, 21/51-56.
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |